Verse 1:
Tadı mı kaçtı şehrin, yoksa çok mu içtim ?
Gözümün önünü göremem, ama kapattığımdan değil bittim
Neye yol açtıysam bunu ben istedim
Kalabalığı gece kendi yalnızlığımda erittim

Her günüm dolu, ayaklarım koşturmaktan yorgun
İçimdeki vicdan öldü çoktan, hakim olan korku
Ne olduysa çabalamaktan çok istemekten oldu
Kendi yolunu çizemeyen, yolunu başkasında buldu

Gece penceremden sürüklenir, yoğun sigara dumanı
Sokak köpekleri, sabaha karşı omuzlarımda uyanır
Kendi derdime düştüğümdendir, unuttuk bazı dostları
Kimin aklına gelir yaşamak he? Böyle leş bi' hayatı

Peki ya hatalar harcamak bazı insanları
Ya da kullanmak bazı maddeleri unutmak için kindarları
Acele etmem gerek onlar harcıyoken milyarları
Para bedava mutluluk satın alır benim kumbaramda kalır

Nakarat x2:
Hatalarım kendime
Nolucaksa olur zaten çaresi yok derdimin
Düşündüğüm zaman zaman durur
Düşündüğüm zaman zarar verir bana belkiler

Verse 2:
Kimisi el üstündeydi bi'gün rüzgar esti dağıldı
Nenim aklım orda kaldı gidip karanlıkta bağırdım
Düşündüğüm zaman bütün duyduklarıma sağırdım
Ve büyüdükçe zarar tütün damarlarıma sığındı

Kendi gençiliğimde kayboldum tüm sayfalarıma kazıdığım
Tek bi sözcük umut oldu sokaklarda aradığım
Ağzım küfür doldu öfkem bütün şehri dar etti
Bana bi' kendim dost oldum bi' de zihnimin kitaplığı

Hırs ve de kibir ne farkeder içinin her yeri bunla doluysa
Kendine korkak olursan utanırsın sen tekmele insanı zorda bulursan
Yaparım dediğim her şeyi yaptım cevabı kovala bi' soruyu bulursan
Hayatım herkese değdi değmesine de çamura batarım eğer orda kalırsam

He! Şarkı biter, söz biter aylar geçer
Işıklar söner ve de dalamam uykuya sigarayı gene kültablam içer
Panjuru kapat öğlen vakti bi' anda geceye döner
Burası benim çöplüğüm ben nasıl istersem işler öyle gider!

Nakarat x2:
Hatalarım kendime
Nolucaksa olur zaten çaresi yok derdimin
Düşündüğüm zaman zaman durur
Düşündüğüm zaman zarar verir bana belkiler