Verse 1: İmpala
Alkolik ve obsesif bi' herif
Hep yenildiği şu hayatta tüm duyguları sefil
Kendi derdi yokmuş gibi dinlemekle geçen ömürde bilir ki
Gökyüzünde aradığı yeryüzünde değil

İzmarit, sağ elde yanmak üzre durur
Çabuk bitmek için çağırır tüm rüzgarı kucağına
Dünya, yalanla dans ederken karanlıkta
Bizimki yürüyemez ve atar bütün suçu bacaklarına

Peki ya gerçek mi yoksa bi' ayna mıyım rüyamda?
Sanrılarla baş eden benim salak sanır duyan da
Aradığım sesleri bulmak benim gerçekliğimken
Tam bi' işkence kulaklarımda onun sesiyle uyanmak

Her şey geçecektir bilirim
Geçmiş peşimdeyse gelecek benim boşluğumda dirilir
Beyaz duvarlı odalarda hayat ayaklarıma serilir
Hafızamdaki tüm sesler elbet bi'gün silinir

Nakarat x2: Hilal Akyüz
Her şey biter bi'gün gelip
Herkes kendine çizer bi' yol
Olsun!
Yükseğe çıkmak sorunları gidermiyor

Verse 2: İmpala
Karanlık ve sessiz bi' boşluk
Yapılan hataların not edildiği, siyah bi' defter olur
Ne kadar yüksek ne kadar küçük dünya?
Zihnim dar bi' oda ve amacım daha da küçültmektir onu

Peki ya tesadüfler? Genelde kendiliğinden olur
Kimisi elinde kirlenmiş umutlarla boğulur
Kara bulutlu hayatlardan sıkılır asıl derdi bulursun
Sigara yanar söner ama sen aynı yerde durursun

Hepimiz birer böcek gibi yalnızız
Kalabalıkta kaybolmuş ve içten içe sıkılmışız
Hayali bi' senaryonun içine tıkılıp kalmışız
Bi' karakterde vücut bulup boşluğunda yanmışız

Yüksekliğin riski kadar kötü bi' daha hissetmek
Bırak orda kalsın işte kendi hayatını kirletme
Gözünü kapat ve hiçbi şeyden korkma
Eninde sonunda acı verir kendi gerçekliğinle yüzleşmek

Nakarat x4: Hilal Akyüz
Her şey biter bi'gün gelip
Herkes kendine çizer bi' yol
Olsun!
Yükseğe çıkmak sorunları gidermiyor