Verse 1: Doğu
Aferin! Karartın tüm evreni aferin
Ve katledin hatta duyulsun tüm evlerin matemi
Bu kadar bencil olma, yükün ne ki sen nesin?
Hislerim kan içinde böyle büyük değildir Akdeniz

Yıkıldığımı sandığım her vakit devirdim bin asrı
Bugün bi' yüküm yok hepsini öldürdüm bir bir astım
Hiçbir şeyi boşa yaşamadım anlatırım susmam
Kalem bana sadık eğer yazmıyorsam kusmaz

Her günün gecesinde öldüğümü bilirim aylarca
Tamamen kalkarım ben hislerimde sızı kalmazsa
Ben de bi' şairim eğer kalemi benden almazsan
Bundan da bahsedicem eğer sızıp kalmazsam

Bugün de doldu defterim
Göremedim ya belki de bundandır nefretim
Yıllardır 'sen” deyip çizmek istediğim her resim
Ve bıkmadan çizmek istedim, kırılan her teni

Nakarat:
Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme
Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda
Savaşırım kendimle, dünya dönerken

Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme
Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda
Savaşırım kendimle bi' başıma sönerken^

Verse 2: İmpala
Kalabalık bi' dünya adımlarım ufak
Önüne 'hayat” diye koyarlar bunu koşturursun olmaz
Sanki tüm umutlar birer tuzak tek çıkarın para
Bu yolun yarısı bembeyazken moruk diğer yarısı kara

Sen de aldanırsın buna sen de kaybedersin bi' gün
Sen de kandırırsın kendini ve de saklanırsın ölüm
Sana da katlanır ve günü gelince hapsolursun toprak
Kana doymaz aslanım ve sen de kaybolursun bigün

Bak bana zehirli meyvelerse kollarımda
Dostlarım yollarında, hayali sırtlarında
Tonla yük omuzlarında yürür gider hepsi kendi kurallarında
Söyle 'hayat mı geçer boş otobüs duraklarında?”

Hangi makale yazmış rutubetli duvarları
Yalanla boyalı yüzler kaçar hayatın doğallığı
Bıçak sırtı yaralar var ezberledim kaldırımları
Bir hayalin peşinde ziyan oldu yıllarım

Nakarat:
Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme
Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda
Savaşırım kendimle, dünya dönerken

Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme
Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda
Savaşırım kendimle bi' başıma sönerken