Verse 1:
Gene bi gece vakti yattım yatağa çoraplarımla
Eskiden mavi olan lekeli pantolonumla
Gene içtim belki bu boşluğun ortasında tek başıma kaldım
Hayallerime daldım

Ellerimle büyüttüğüm o çocukluğum nerde şimdi
Bok vardı büyüdük ve tonla çamura battık
Tekrar ayağa kalktık, etrafımıza baktık
İnsanları göremedik bi okyanusta kaldık

Sabah 9'a alarm kur öğlen 3'te kalk
Toparlanıp çık dışarı kulaklığını tak
Hava soğuktur ellerini sok cebine insanları izle
Metroya binip gökyüzünü seyredal

Bu hayatın aksiyonu bitmez 3 aylak olduk evde
Kimse birden geçmişini silmez
Çöpler hala orda, bu gözler hala orda
O sözler hala yankılanır kulağımda gitmez

Nakarat x2:
Kafam karışıyor iyice
Bu karanlık bulanıyo kafayı da yicem
Mutsuz insanları üzmeye gerek yok
Ama bunu hepinize diycem

Verse 2:
Saat 8 dolabın içi sakin ve sessiz
Bulaşıklar yan yatıyo hepsi kirli tedirgin
Sular gene kireçli ve soğuk benim sesim gibi
Bi sene sonra belki gene gördük dibi

Geride kalan dostlar artık radyasyona teslim
Dilim artık sivri, sözlerimse bitkin ve de keskin
Kuru bi kalabalık ses veriyo 'Artık teksin!”
Diyo bana 'İçme artık!” heh. Siktir!

2 milyon insanın yalnızlığı üstüme
Yürüdüğüm tonla sokak şarkılarıma küstüler
Ve benden ses seda yok artık kapandım iyice
Gelseniz de üstüme beni bırakın diycem

Hayatımız değişti ve tepkilerimiz azaldı
Zamanla aram iyi değil bugün hangi gündeyiz?
Yarın olunca öğreniriz, başkaları kazandı
Neyse, boşver biz hala öndeyiz!

Nakarat x2:
Kafam karışıyor iyice
Bu karanlık bulanıyo kafayı da yicem
Mutsuz insanları üzmeye gerek yok
Ama bunu hepinize diycem