1. verse:



Daha önce;

okyanus görmemişim, sadece gördüğümü sanmışım

Sonra yansımalarını seyre dalıp

Sırrından bir yankı aldım, yaklaştım,

yaklaştım, yaklaştım, durdum

Yaklaştıkça kendime de yaklaşır oldum

Yaklaştıkça okyanusa bağlandım yeniden doğdum

Bir tür serap mı bu yoksa gerçek mi?

Çünkü anlatılmayacak kadar güzeldi oysa ben

Ondan uzak ne kadar çirkindim

Bir süre tereddüt ettim, korktum ve şüphelendim

Sonunda karar verdim, çıkardım aymaz çarıklarımı

Değdirip suya çektim ayaklarımı

sonra defterime yazdım ki

ben okyanus bilirim artık gemiye sorma

bunu duyan balıklar ufak bir tebessüm verdiler

deniz kızlarıysa katıla katıla güldüler

çıkıp bana okyanusu anlattılar sırayla

anlattıkça parladılar sanki ah!

Öğrendikçe farkettim cehaletim devasa

Çağırdılar gel dediler korkma

Anladım ki okyanusu yazmak için

tüm suları mürekkep olsa tükenir denizlerin

Ve onu görmek isteyenin önce

açılması gerekir kalbinin gözlerinin

Yalnız aşkmış okyanus yolcusuysan tek yemeğin

Utandım geçmişteki şüphelerim için

Dediler üzülme onlar görünmeyen yüzgeçlerindir har

Balık olmayan suya kolay kanar



2. Verse:



Ufukta kafaları olmayan vücutlar görünüyo

Kalpleri olmayan kuklalar örülüyo

Ruhları olmayan haybeye savaşlar

ve gayba hitabeden gösteriş kokulu dualar

Oysa gördüğüm sözümle ördüğüm

ağlarım matem geçirmez dil çözerse kördüğüm

asırların takati yok bi kardelensem şok

gelini kapar kaçırırım eğer zorlaysa düğün

tüm ufkum sırrını sezişle yad olur

tüm kasavetim bi of çekince kaybolur of!

serüvenlerimi saldım birbir yollara

ne ben yorulurum ne de onlar şafak yolunda

dua kılıklı beddua bağırırlar hua!

ne boyarsan boya siyah-beyazdır

arzulamayınca bu duvar ama yakalarsan

meşaleler diz çöker ateş yakamayana o zaman

karanlığın içinden ağırır tan,

dağılır zan, dışındakileri çağırır han,

bağırır can, silinir tüm ad ve sanlar,

tutulur nutkun, garip bir tıp oynar insanlar!



3. Verse:



Günahım çok cehenneminde yanmaya

sevabım yeter mi bilinmez cennetine girmeye

yüzüm yok yüzün görmeye o yüzden

isteyemem hiçbirini severim kendimce ve

ne ateşler yakmasın diye

ne de girmek için eşsiz köşkteki o bahçeye

bakmaya layık değilim yüzüne yine de

ruhumun kristalleri parlar düşününce

aşıklar hep ismini sayıklarlar

bakmak için cemaline

hakkım yok ki bu halde

bunu istemeye..

kararmış ruhlar ancak hatırlarlar

kurtulmak için dara düşünce

çoğu insan adını anar ah

erişmek için vaadettiklerine

kudurmuşlar ismini kullanırlar

yapmak için hepimizi köle

benim yoktur bir beklentim anarım

adını hep bir köşede sebepsizce

sadık olamam çoğu zaman uyamam irademe

bakma dediğime sebepsizce

sebebin içinde olduğumdan yok gibi görünür

gözlere devasa bir ışık ve

onlarca duam var kabul olmayı bekleyen

ama onlar da değiller bu sefer zikrime neden

milyonlarca insan var asıl hediyeyi

farkedemeyen meleklere bile verilmeyen

yaşam, özgür irade, seçim şansı

insan katleder lütfedilen bu dansı

aslında nereye baksam acı görürüm

ağlayan belli, bombalarsa kör bu sebeple

yanlış bir söylemdeyim affet beni!

yeter ki adını ansın da birileri!

olursa olsun hangi sebeple!

olursa olsun hangi sebeple ah!