verse:
acımasızca sona varışlarımdan mayhoştur hep başlangıçlar
iliklenirken satırlarıma itinayla yine geç kalmışlıklar
hala ezberimde saklıdır yaşanmamış saf masumluklar
sahte gibi renksiz tatsız hayallerim hiç sonlanmamışlar
bu yolu yürü gülümsemekle düzelmiyor ki yaşam dediğin
ve ne yalnızlıklar biter ne de hayat susmak için sana zaman verir
kendimden yine kaçamıyorum soludum bu yalanları hep sen gibi
sindim köşeme gerçeklerimi yitirdim illa savaş verip
peşimde nefretlerle donanmış unuttuğum tüm sahte sonlar
gülümsemekte hatıralarım hatırladıkça geçmişi paklar
sisli sokaklar kaldırımlarında onlarca hikaye saklar
konuştuğumda aklımı kemirir hatalarımdan çığlık suslar
masken var gülmelisin inanmasan da ben yenilmedim
burada değilsin kelimelerimden örttüm üstümü giyinmedim
haketmedim yangınlardan alev aldım hiç haketmedim
ne sondayım ne de en başta istikametim yerin gibi

şikayet etmek ne fayda
umutlar zaten kan revan
yarın uzak
içimden geçiyor anılar
her biri ayrı ayrı yaralar
nakarat:
hala karanlık
hala yalnızım
dilim sükunet giyinir
susarım
hala zaman var
hala yenilmedik
yüzün karşımdayken
susarım