verse1:
kalbim yamalı düşlerle kırıldı
demirden direncim pek de azaldı
boş odalarda kaldım ben, derin derin uyudum
ışıksız diplere daldım
boşu boşuna kaçtı elden güvenler
adi olur dost, sonra güven der
çaldığın yeterli beni bana geri ver
kurtar bu adamı sıktı derinler
yapılan her hatadan bir çıkar sağla
sadığına yol verip yalandan ağla
bana yeterlidir bir metin belgesi
dökmem için gerekir bir de hayata
gördüğün cesedin altında yatanlar
son sözümü söylesem de inanma
kül olmuş ateştir öfkem benim
zorlasan da kızamam bu benim anla
zavallı aşıklar zavallı kaldı
benim sana ulaşmam kaf dağı ardı
ses var mı duvar ardından
yaşayan birileri kaldı mı sen için söyle
bir uçurumdan aşağı düşmekteyim
ama bir hırsla da seni sevmekteyim
tam yüz kurşun yedim arkamdan olsun
yine sana yürümekteyim
koru beni tanrım çok kişi var
sen yere düş alay eden kırk kişi var
bu ara huzuruma çelme takanlarda artış var
destekçim tek kişi var
insan iblisle de saf tutar
safların boyu tam dünya kadar
kötü adam dediğin mahlukat ateş olsa
anca cürmü kadar yer yakar

nakarat x2:
tebessüm nadir, günler hain
kısık sesle yalvarırım
tanrım kadir, dünya fani
beklemekle geçti yıllarım

verse2:
intikam acı, soğuk yenen yemektir
sana nazik olan edebi bilendir
savunmaya geçip hızla rapimi bilettim
kaybedense hep gidendir
çık köprüye sal kendini
su kabul etmez seni beton olur kafana
bedeni görür martılar hareketsiz
sana dua yolladım onca içten bereketsiz
yanıma aldım rüzgarları nedeni korkumdu
gece karanlık kabusları gördüm bir bir korktum
her rüyamda farklı bedene koyuldum
ama sonum yakınlaştı ve pek yaklaştı
ensemde nefesini hissettim
kaybettim
imgeler sonucu hırsımdan aklımdakileri bir bir katlettim
hicrettim
yerimi yurdumu terkettim
yerleştiğim kalplerdi bana en güzel armağan
şimdi ise utansın şol cihan
asılışımı görsün lan tüm halkım
zaten bırakacağım pek bir şey yok
derken sözüm biter gelir son
hücum eder üstüme taş bin ton!