Sesin kulaklarımda çığlık, acımı bir gün kesin,
Evimin en güzel yerinde asılı bir portresin,
Düşün ki; seni düşünmek en buruk iç çekişim,
Odam bu derdi bilir, ne son, ne ilk çekişim.
Yanına gelemesemde hissediyorum yağmurunu,
Hüzünle dolu bir bahçe kalbim olayın sendromunu,
Atlatıpta odaklandım bu biraz kurur mu?
Gel ! Yarama pansuman yap, yoksa bu kan dururmu?
Sen ! Gökkuşağının yedi rengi yüzüne aldanıpta,
Bu gece gel diyerek göğsüme sen sapladım bak,
Acısı var bilirim beraber olmanında,
Oksijen doluyum, nefes al ormanımda.
Yüreğim sende dahil tüm sellere bilendi yar,
Üç buçuk yıl düz bakıp, bir sana direndi yar,
Bundan ötesi yok, yeniden olduklarım vız gelir,
Zaten kalbim hain ve keskin bir dağa güvendi ya.
Diyar diyar gezdim geldim, safiyeti sezdim geldim..
Kendi ateşiyle yanan pervaneydim, yalanımdan bezdim geldim.. (x2)


Olur ya eğer buluşamazsak sıratta,
Yanaş sana bir sır veriyim; hala bir yanım şubatta!
Nasıldır biliyorsun sonuçta sende yaşadın,
Ama gittiğinden bu yana sanki hep bir ayağım batakta !
Şimdi gözlerimden yağmur ol içime ak kadın,
Hala cehennemsin, cenneti tatmadım,
Hiç bir şey gerektirmez, bu kalbi satmanı,
Ben yokluğunda dahi odama başka birini almadım.
Sence ufak, bence attıklarımız büyük adım,
Sana gözyaşımdan bir ev kurdum tek bir odaya sığamadın,
Üzülme ! Yanımda varlığınlasın ha,
Beni yokluğunla değil, lütfen varlığınla sına.
Bir meleksin, güneşe renk veriyor gülüşlerin,
Yoksan eğer parke sade bizim sokağın inişleri,
Sen varken anlamlıydı sokağın ilk lambası,
Bu yüzden her zaman hep saçma buldum gidişleri..
Diyar diyar gezdim geldim, safiyeti sezdim geldim..
Kendi ateşiyle yanan pervaneydim, yalanımdan bezdim geldim.. (x2)