Verse 1:
Susarım gönlümün yavru vatanı darsa bana
Sen gül ol, üzülmem dikenin batsa bana
Yüreğim şaha kalkar ayakların varsa bana
İçmeye devam et daha var sabaha

Yıkılmış bir adamın son konuşmasıydı
Bu kış ipliğin kazakla son buluşmasıydım
Kendi söküğümü ellerimle diktim
Bu hayat terzisinin son çalışmasıydı

Mesafelerin örnek cesaretiydim
O gün özlem bir deniz mesafesiydi
Limanda bir gemi var da kaptanı yok gibiydi
Bu yüzden kavuşmamış bir bahanenin en dibiydik

Peh! Konuşma artık, sevgin hep çenende
Ve darp yedim hanenden ani, kalbim kelepçelerde
Aşka meyilim mefta, yer etme derde
Artık umut gölge bekleyen menekşelerde..

Nakarat:
Her yanlışım kendime, zararım çok oldu
Gideli çok oldun, çok seviyorum şok oldum
Senden sonra gelen her fani çöp oldu
Az severdim ama gittin gideli çok oldu

Eminim sen de bunu duyunca şok oldun
Şimdi de ben haddimden çok oldum
Acıyı unutan gözlerim dolalı çok oldu
Özlediğimi hatırladım, gözlerim çok doldu

Verse 2:
Garipsiyor hüznümü tanıdığım tüm banklar
Arada sırada dön de çöplüğünü yokla
Derin bir okyanus sabahı karaya çok var
Doğru değil, araya geçmişimi sokman

Ellerinde dert var havada kara bulutlar
Bir aydır dört metre kare odam da umutla
Yaşıyorum ama dağılmıyor bulutlar
İşte tam bu yüzden kahpeliğini unutmam

Ve sınama beni, çok oldu öleli tenim
Telefonumda cevapsız bir çağrı arama beni
İçimden aldığını geri ver canım o benim
Nefret ediyorum ve yolda görsen tanıma beni

Darlama, sevdin ama gelmediysen ağlama
Ayrılığı geçmişimin karanlığına bağlama
Yazık edersin zaten taştın daha kaynama
Sevdin ama dönmediysen ağlama!

Nakarat:
Her yanlışım kendime, zararım çok oldu
Gideli çok oldun, çok seviyorum şok oldum
Senden sonra gelen her fani çöp oldu
Az severdim ama gittin gideli çok oldu

Eminim sen de bunu duyunca şok oldun
Şimdi de ben haddimden çok oldum
Acıyı unutan gözlerim dolalı çok oldu
Özlediğimi hatırladım, gözlerim çok doldu