Verse 1:
Bi gün Tanrı verir ceza bi gün Kader
Bi gün kendi kaderin ellerinde mutluluktan yok gülme
Yeter kuru bi fidana dilek dilenenler
Gün öyle geçer gider işte böyle semptimde

Yüzün güler öldürülen insanlara rağmen
Böyle büyür çocuklar bütün kötülüklere rağmen
İstersen ecel gelir istemesende burdasın
Beyaz sayfan üstünde yeni bi plan uygularsın

Ortasındasın bu kabusun rüyalarına rağmen
Ortasındasın çocuk ortasındasın
Orada belki boyun büküp duygulanırsın
Hayatında tanımadığın bu seslerden korkuyorsun

Canın yanar yardım elini bekleme
Burada kimse yok bunun adıysa belki şizofrendir oğlum
Ne tanrı ne Peygamber ne insan ne duygu var
Kapat gözlerini bugün ağla nolur çok dolusun

Verse 2:
Bi gün kimse bakmayacak o resmine
Semtinize gelmeyecek kimse gülmeyecek
Yinede dünyanızı görmeyecek ölümü bilmeyecek
Sefalar getirdinizde ben giderken gülmeyecem

Tekrarları yok hayatın gül rengi gibi gelecek
Kıvrımları kavis yaptım hiç kimseyi beklemicem
Yolculuğum sokaklarda hiç birini görmicem
Dalıp dalıp düşünmeden sabahları beklicem

Ben yoruldum görkemli şarkıları dinleyin
Ölüm temalı çerçevede çığlıkları gözleyin
Benimseyin bir sokak çocuğu düşlerim bugün
Kaldırın lan engelleri dünyayı gözleyin

Solar burada yapraklar hafif dokun
Gaddar olun korkulara yer bulunur sonunda
Pisliklerin örtüldüğü dünyadaki kan temiz
Yarattığınız canavarın bu gözlerinde yazan benim