Verse 1:
Ellerimiz kanlı bizim geçmişimiz kirli
Yarınlarıma güven yok insanlara kinim
Alt üst olan hayatımdan bugünlerime geldim
Ne beklerdin hayatımda sevgi cümleleri mi?

Yoksa bi katilin sözlerini mi?
Yaşanan bütün hikayeleri anlatmaya zaman yetmez
Yakar bütün evreleri
Kalabalıkta yalnız olan insanların seslerini mi duydunuz lan?
Onların çığlıklarını ben bilirim

Ceza yatan kardeşlerimin infazları yandı
Sabah erken saatlerde mahkemede bi telaş vardı
Duman sardı etrafımı gözüm yandı
Panik yok geride kaldı güzel mutlu günler anlaşıldı

Bi' depresyon sonrasında ilaçlarla ayaktaydım
Çocukların asıl yüzleri soğuklarda kalanlardı
İnançlarını kaybettiler kabus değil rüyadaydı
Bi torbacı dört kurşun ölüm anı saklanırdı

Nakarat x2:
Yavaş yavaş delirdim bunu kimseler fark etmedi
Ben bu şehrin ışıklarının altındaydım görmedin
Ben bu şehrin kaldırımına yığıldım fark etmedin
Ben bu şehrin ortasında kalabalıkta tek kişiydim

Verse 2:
Delirmişti insanların bir kısmı nedensizdi
Cinayetler tüm bedeller ödenmişti
Ölüm dolanır etrafta yakalarlar beni
Saklanırlar bedeni incitmek ürkütür sizi

Canlarını zevklerine kurban ettiler
Birine peşkeş çekip ölümsüzlüğü ilan ettiler
Kafada milyon çeşit uyuşturucu keyfe geldiler
Yerde uzanmış ve yatıyordu yanından geçip görmediler

Hayatlarına yüklediler omuzlardan yükleri
Silinmişti hatıraların büyük kısmı
İçindeki bu kini biriktirip kusmak yolundayken
Çocuklarla dünyanın pislik karanlık taraflarındayım

Duysun bizi yararcasına mermi girer sessizliğe
Koşmak çaresizce alabildiğine koşmak
Yorulmadan ölürcesine durmadan telaş yapmadan
İçimde ki bu kini kusmak çıldırmak istiyorum

Nakarat x2:
Yavaş yavaş delirdim bunu kimseler fark etmedi
Ben bu şehrin ışıklarının altındaydım görmedin
Ben bu şehrin kaldırımına yığıldım fark etmedin
Ben bu şehrin ortasında kalabalıkta tek kişiydim