Verse 1:
Umutlarımı bırakıp yıllar önce bugüne geldim oğlum
Sınavı veremedim ben ölümü bekledim oğlum
Ölüme terk edildim her bi dakika düşünerek geçirdim oğlum
Tükürdüm bu felek denilen yerden insanlara doğru

Onca zamanın oldu büyümek için yürümek için koşmak için
Kemirir içini sanki fırtınada ki sessizlik
Görülen hayal belki gidilen uzak yoldaki sevgiler
Bilinen her şey yalan belki uykudayız faniler

Payıma düşer yalnızlık benim insanlara katkım olsun
Tanrım kusura bakma sınavı veremedim bu borcum olsun
Günah doldu ciğerlerime hedefi kalbim olsun
Sebebi katil oluşum olsun öldürdüğüm çocuğun mezarı soldu

Melodiler çalar kapımda hüzüne hüzün katar doğru
Bunuda duymaz kimse benide görmez kimse buradayım
Yanar canım üzülmez kimse kışa giderken durgunum
Ten değer bi gün eline kafanı kaldır belkide annen odur

Nakarat:
Benim cenazemde taşınan omuzlarda
Ağlar annem elleriyle dokunur boğuşurken gözyaşıyla
Tenime değer sıcacık elleriyle ağlayamam
Son bi gözyaşı kaldı bende annem ağlayamam

Verse 2:
Bi kaldırım sabahlarını yazdım adını ağlayarak
Bi cinayet aydınlığında korktum anne haykırarak
İçime döktüm yalnızlığı yürü dedim ben ayaklarıma
Büyü dedim kendi kendime istemeden büyü dedim

Yaşadım bütün hayatımı çocukluğuma sığdırdım
Kadere rest çekip insanların önlerinde yaşlandım
Yüzüme gülene kandım elini tuttum belkide bi kahpenin
Yaşamadığım o çocukluğumuda 7 seneme sığdırdım

Dikenleride battı kırılan onca cam kırıklarıda
Bıçaklarıda değdi tenime insanların amaçlarıda
Ürkütürdü düşündüğüm korkunun adını bilmeden
Yürürdüm bi karanlıkta ve aynı gecenin sabahında

Dur dedim serin ağla son kez son kez çığlık at
Vücudumda ki darbelere son kez bak serin anlat
Son kez haykır içini dök ve son kez anla
Son kez elini tut hayatın anlat

Nakarat:
Benim cenazemde taşınan omuzlarda
Ağlar annem elleriyle dokunur boğuşurken gözyaşıyla
Tenime değer sıcacık elleriyle ağlayamam
Son bi gözyaşı kaldı bende annem ağlayamam