Nakarat:
Mutluymuşum gibi; herkese gülüyorum...
Bazen beni sanıyorlar deli, neden bilmiyorum?
Her şeye rağmen diyorum; 'iyiyim.”
Yalan söyledim! Ben oynuyorum mutluymuşum gibi...

Verse 1:
Akolü sünger gibi çekmedikçe;
Çekilmiyor geçmişe sünger.
Ama ayılınca yine yine güne ekle, aynı dertlere yeni dertler.
Beni bekler geri bas sıranı bekle!
Kafama taktığım çok şey var...
Uçsuz bucaksız dünya;
Bana sanki uçsuz bucaksız bir duvar!
Ulan diyorum hatam yine nerde?
Bakıyorum; yok.
Ama niye her şey yine bok?
Çok kaybettik çok...
Zaman geçyior belki yarın ölüm var.
Kimse bilmez ne kadar vakit var?
Ne kadar şansın var?
Kimin ahını aldık lan?
Çok çektik yine gık çıkmadı.
'Seni vururum! diyen, halâ gelipte bana sıkmadı.
Bu; aynı anda hem yaşamak hem de ölmek gibi bir şey.
Bu; hem yazıp hem öldürmek,
Hem yazıp hem de ölmek gibi bir şey...

Nakarat:
Mutluymuşum gibi; herkese gülüyorum...
Bazen beni sanıyorlar deli, neden bilmiyorum?
Her şeye rağmen diyorum; 'iyiyim.”
Yalan söyledim! Ben oynuyorum mutluymuşum gibi...

Verse 2:
Bazen susmak biraz zordur.
Anlatmak; daha da zor!
Yaralanıyor evet.
Ama yalnızlaktan ölünmüyor...
İnsan bir yerlere yazıyor, diyor; 'belki de o bunu okuyor...”
İçimizde boktan bir umut.
Bazen diyoruz; 'boş ver! unut.”
Mutluluktan korkanlar var... Nasıl olsun mutlu?
Kurulan bazı hayaller vardır insana unutturur uykuyu.
Kimi insanın kaşarlığı kurduğu cümlelerinden bellidir.
Acımasız bir insan olmamak için sevmeyeni sevmeyin!
3 biram kaldı dolapta, cüzdanımda da bir 10'luk
Onları aldım çıktım sokaklara... Biraz da yağıyor yağmur.
Bir bankta oturdum, sessiz gece ile başbaşayım.
Sen de ordan bak gökyüzüne!
Bu gece birlikte yıldızları sayalım.

Nakarat:
Mutluymuşum gibi; herkese gülüyorum...
Bazen beni sanıyorlar deli, neden bilmiyorum?
Her şeye rağmen diyorum; 'iyiyim.”
Yalan söyledim! Ben oynuyorum mutluymuşum gibi...