Bırak sorsunlar Bizi yorsunlar
Umrumda degil kör kursunlar
Beni vursunlar uzak dursunlar
Ihanete yönelmis insanlar

Korsanlar sardı bu her yanımı
Kim dindirebilir icimdeki tufanı
Ölümün ecele faydası yok denilmisti
Hersey anlamlı o kadarda dolu

Gönlümün tadı tuzu yok yine bu gece
Rahatlatır sanırım beni bir secde
Bu hayatta örümcek gibi olucaksın
düstüğün vakitte tırmanacaksın

Kaplumbağalar hızindayım bu ara
Kesildi enerjim dönüyo dumanlar
Kücük çocuklar belde satırlar
Yazarken korkunç geldi satırlar

Huysuzlugumun bilindiği dogru
Sabahlara kadar gerildigim vede
sönmedi benum bu ic sinirim
yada görmüyordu tebessümü hic yüzüm

girme ortama güvenme dosta
karanlığa kitlenir yoksa duygular
bende cok küfretmistim onlara
bahar yaşarken düştüm kışlara

Kördüğüm olan herseyi silip attım
Zulümlere karşı susmak hakkım
Kan dolan öfkemi kaleme anlattım
Bu kentin huzursuzluğu yansın

Baba tut elimden geçmişteki gibi
Yaralarımı sar ve kokunu üstüme sin
Yüreğimdeki ağırlık hafiflesin
Gündüz gecem birbirine girmesin

Kadehlerim eksilmiyo masadan
Biter her günün yerini dolduran
Bu Güllerimi sizdiniz solduran
Ayaklarımdı bu yolda zor duran

Işitmiyo aydınlığı yüzüme doğru pencerem
Zaman ilaç denmisti hahuyrı görmedi kimse
Darmadağın hayat mevcut nasıldıki gülmek
Mutsuzluktan ibaretti gözümdeki mercek

Halim bilinmez bi yolcu umut yolculuğunda
Iyi olsun kötü olsun adalet yok hukukta
Öfkeme yüklenmis agrı doldu tastı hudutta
Ihanetler dört bir yanda gülmek mümkünmü baba