Verse 1:
Eski zamanlarda güzellikten geçilmezdi
İzmir'in sokakları gençliğimi yedin sen ki
Caddelerinde gezdiğim tek öğretmen tek arkadaş
Tek dostum, senden giderim belki

Gitsemde değişmem ki
Öğrettiğin her bi duygu bugün kaleme resimlendi
Hasreti öğrettin bana herkese güvenmicektim
Ve senle yaşlanmaya yetmez nefesim belki

Evet! Bende buna sinirlendim
Bir insan sevdiğinde duygularını esirgermiş
Acıyla, mutluluk, karışık hislerimizin ambiansı
Hep gitmeni sağladı, sen yılda bir nitekim geldin

Sen değil aslında kader bunu mecbur kılardı
Bense susup her gün içime atardım da
Mecnun görse Leyla'sını sevmekten utanır
Ben sana Leyla ol demedim sen beni Mecnun bıraktın

Nakarat:
Gelde inandır sevdiğine, bu son günüm, son vedam
Bu son bakış gözlerine, özlemim biter mi sandın?
Ölüme ramak kaldı, geriye bir aşk ve sensiz zaman
Allah'ım bu artık bitsin yeter!

Verse 2:
İçimdeki sonsuzluğu açtığım tek insansın
Bu sevda yıllardır içimde saklı
Başka birine açamadığım kapılardan
Geçmediğin her gün, çok fazla yaralandım

Belkide son şarkı sana
Bendeki değerin hep ayrı tamam
Yaptığım iyilikler helal olsun,
Hiç gözüm ar kamda kalmadı bir kere utandırmadın ki zaten

Sadece güldüğünde tüm ayrılıklar yok olurdu
Birazcık özlediğinde mesafeler yok olur bu
Aşk değil kara sevdadır, kandırdık kendimizi
Biz aslında beraber ölmek için yaratıldık

Sorun sende, gösterdim sonuna kadar sevgimi
Hatalısın biliyoruz fakat bu kader, değişiriz.
Sorucaksın çok severken ayrılmama değdi mi?
Ben boğazımın düğüm düğüm olmasına bileyliğim

Çektiğim acılar bigün elbet biter sınandım
Aşkta gurur varmış, ömrümüz yeter mi?
Kalkıp bir daha sevmeye, fakat seni hep hatırlıycam
Unutulmaz günler bıraktın

Ayrılınca değil sevda,vazgeçince biter
Küçüktün anlamadın, büyüdükçe hak verdin
Senden sonra kalbe girmediler
Eminim sende sevemedin, bi başkasıyla mutlu olmak zor

Çok insandan, azını sev, fakat hiç birine güvenme
Bir kez istisna, sevdim amma velakin üzdüler beni
Lugatımdan hicaz ettim, kalp kırmak ihanettir.
Şu gözlerin birine gülse, bu düpedüz cinayettir

Çok elveda gördün İzmir sende, bizi mi hatırlıycan?
Sahilinde bira kırsam, bu sevdamı duyar mısın ?
Bir şehirden güzel olman, çok kolaydır sarıldıysan
Söylesene Bir gülüşün, kaç şiiri utandırır?

Nakarat:
Gelde inandır sevdiğine, bu son günüm, son vedam
Bu son bakış gözlerine, özlemim biter mi sandın?
Ölüme ramak kaldı, geriye bir aşk ve sensiz zaman
Allah'ım bu artık bitsin yeter!

Verse 3:
Elimden bişey gelmez sen değiştin,
Ne kadar çok sevseler bizim gibi güzel değildir.
Özlenen o fotoğraflar, hangi biri günaha girdi?
Yüzün kime gülüyorsa yüreğin ona aittir

Bi ceza hükmü yemiş, temiz çocuk kalbim
İntihara meyilli, bir çocuk kadar yokuş
Ben tahliye bekler gibi hergünde seni beklerken
Senin kalbin taş duvarlı koğuş kadar soğuk

Müebbetten yargılandım, ilk bahar yıkıntısıydı
Gözlerinde ki savcıdan, son kararım olumsuz
Cinayetten yargılanman gerekirken suç üstlendim
Sen benim ilk hayalim ve ilk hayal kırıklığımsın

Çaresizim bir akşamda, kefensizde görürsün ki
Pişmanlık fayda etmez, bi sevda söndürülmüş
Beklentim yoktu fakat herşeyimiz güzelken
Çekip gittin ya, sen utanmadan bensiz de ölürsün

Nakarat:
Gelde inandır sevdiğine, bu son günüm, son vedam
Bu son bakış gözlerine, özlemim biter mi sandın?
Ölüme ramak kaldı, geriye bir aşk ve sensiz zaman
Allah'ım bu artık bitsin yeter!