Nakarat:
Omuzlarımda bir yükten fazlası var
Yüreğimdekiler değil
Dayanmak zorunda bıraktı tanrım

Verse 1:
En başında tedirgindim nefesim kesilmişti
Kelimeler yetersiz kalsada gözlerimde gizliydi
Saygı, sevgi saf temiz biriydim
Gülümseyince birden tüm korkularım nitekim bitti

İçimden geleni yazmak isteyince üşenmem ben
Hergün ayrı bir kalemle geleceğimizi düzenlerim
Bugüne kadar hiç kimseye sizin kadar güvenmedim
Hiç kimsede zaten bana sizin kadar güvenmedi

Hayat mücadelesi zordur hemde yanlız bir başına
Hiç kimseye belli etmez içi kan ağlasada
Gözlerinde çocuklarının ışıltısını görmek yeter
Bazen öfke bazen aşkla kendi annemden bir

Bu ruhumun gençliğinde hiçbir yaşımın önemi yokki
Güneş söner gökyüzünde gülmüyorsam
Bir yakamoz bin ayrılıktan betermiş, hergün ayrı derdim ortak
Keşke bizde senin kadar güçlü olsak

Nakarat x2:
Omuzlarımda bir yükten fazlası var
Yüreğimdekiler değil
Dayanmak zorunda bıraktı tanrım

Verse 2:
Eskiler mazimde saklı unutulmaz bir ton anı
İyisiyle kötüsüyle bir geçmiş yaşandı kayıp
Bak kazanan kim?
Şimdi hayattan intikam alma vakti

Ruhumu teslim ettiğim bir kadından fazlası
Yarınlarımda olmayacak sanırım sözümü tutamadım
Keşkelerle yaşayamamda anladım ki doğuştanmış
Ancak böyle bi' cennetten böyle melek çıkar

Yeniden hergün ağır yağmur erimeden ıslanıp gittim
Sıcaklığını hissedince kelimeler kıskanır bizi
Gözlerimi kapattığım an sisli İzmir
Sen soğuk bir alfabeden çıkar nadir bir şiirsin

Bir yanlışta doğruluk ilgilenen herkes haraç
Herşey aniden gelişti kalbimize girenlek helak bugün
İçimde kalmıcak hiç bi'şey sen her şekilde annem oldun
Hiç anne diyemesemde sana

Herkes hayali ile yaşar güzel günleri görmez ki
Hepsi özlüyor ki sende başlı başına bi özlemsin
Bi Can demen yeterli ben canımı eksik etmem
Sen hiç üzülme derdi Allah senden alsın bana versin

Herşey için teşekkürler, güvendiğin için teşekkürler

Nakarat x2:
Omuzlarımda bir yükten fazlası var
Yüreğimdekiler değil
Dayanmak zorunda bıraktı tanrım