Herkes dürüst olsaydıda paranoyalarım azalsaydı.
Hiç bişey değişmiycekti, hayattan haz alsaydım.
Sonunda anladım! benim ailem ve sevgilim dışındakilerle
Geçirdiğim zamanlar zaman değil, zaman kaybı.
Hayat bu bi gün en iyisin, bi gün karakolda.
Hayat bana sunmaz, benim elimdedir adam olmak.
Hayat sana yaptıklarını asla sana sormaz!
Önce güzel bi yaşam verir ve sonra kara toprak.
Boş konuşuyorum, yaptığımız sanat olmaz,
Bazen hayat önüne koyar ve derki sana son şans.
Değerlendirmem istemediğimden değil halbuki,
Sizden fırsat isteyen yok.
Bi şans vermesenizde bana koymaz.
Hayat bana vercekse yaşamı bi amaç olmaz.
Çünkü ben istemiyorum, yaşamak için bi araç olmak.
Madem hayattan istediklerini alamıyosun,
Boyun eğme, baş kaldır ve gerekirse savaş onla.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Tanrım al beni bu lanetin içinden rahata götür.
Ailemin üzülceğini bilmesem yaparım kabahat ölüm,
olur. Pekte sorun değil ama tek sorun,
Dünden bu güne ne değişti? Artık daha da kötü.
Eskisi gibi değilim artık bozuyo düzen beni.
Kurak gözümde yer etmiş yaş ve çapaklarla,
Ve sabaha gözümü açtım. Bileğime attığım son çiziğin,
Kahramanı yerde dünden kalan kırık tabaklar var.
Bu duruma nasıl geldim? kendime inanasım var.
Ve öksürüklere boğuldum sabahın ilk sigarasında.
Dahada düşündüm, dahada derine daldım.
Boğulurken, hayat denizinden beni sessiz gemiler aldı.
Yaşıyorum sanarken, can örneğin övünüyodum.
Sonra bi baktım gemide kan gövdeyi götürüyodu.
Ve atladım, yoktu tam deneyimim.
Kaptan sağolsun denize attı can yeleğimi.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Kalleşce! biz haysiyet kuraklığının içindeyiz.
Barışın kanla bulandığını, görmek aslında zor değil.
Ne kadar gözlerimiz açık olsada maalesef.
Uyumak bu yaptığımız.
Bize evler ve arabalar yetmezken,
Kimi bi dilim ekmekle mutlu.
Fakat sistem çocuğu değil, garibanı değil,
Parası olanı etmekte mutlu.
Eğer açsa insan kabul edilsin doğru.
Ki öyle annem babam ilerde de oğlu.
Herşey mantıksız, hepsi boş söylenenlerin.
Eğer karnım açsa gönlüm zengin olsa nolur?
Benim onlar kadar, derdim var denemez.
Burdan konuşarakta dertleri halledemem.
Hangi vicdan el verir? Hangi kalbi olan insan
Tanrım ademoğlu hiç bi bebeği katledemez.
-
Düşünün ki yeni neslin derdi aşkken.
Ben onları unutmadım!
Sürekli yaş geldiğinde gözümden.
insanlar aç belki,
Dedim 'Neden bunları görmezden gelir başkentim?
Her geçen gün insanlara vaad ediyo.
Boynu bükük insanım sanma baaş alıyo.
Peki benim babam bu devlete yirmi yıl hizmet etmişken,
Neden hala altı yüz lira maaş alıyo ?
Kimsenin anlattığı düşüncelerimi yıkmaz.
İstediğim bu alt tabaka kesimden çıkmak.
Kurtulmak bu zamana kadar durdum da.
Tek istediğim Ankara'da babama uzanan tüm elleri kırmak.
Eskiden hiç olmadığım, kadar kindardım.
Bunu yapmaz, yapmamalı hiç bi varlık.
Düşünemiyorum neden böyle insanlık?
Peki neden insanlık, parayı din sandı?