İçimdeki yaralarıma yine dönüp hep seni sordum.
Seneleri sayarım ama, bir geceyi yıllara koydum.
Biri gelir yarınıma, seni bulup kollarında üzemem.
Bu yüzden, sevemem ki bir başkası gelmez içimden.
Boş kalan odalarıma, yırttığın resimleri koydum.
Kitabının arasında bıraktığın mektubu buldum.
Kıyamadım ağlamana, gittin hiçbir şey söyleyemeden, neden?
Sevmediğini bari duysam sesinden.
Kalmadı gözümde bir damla.
Yokluğun kaçsam da peşimde.
Sığamadın dünyalarıma.
Tekim bu koca dünyanın içinde.
Yazık ettin sadece bize bak.
Sadece bir sebep söyle ki, bu gece bitecek.
Desem de kokun her gece benimle.
Aylar sonra merhaba. Buldum, okudum mektubunu.
Hiç kolay değil bu evden def etmek yokluğunu.
Yakınmışsın anlayışsızlığımdan hep.
Nereden bilirdim aylar önce gitmeyi aklına soktuğunu?
Bir gün geçer sandım, sıradan sorunlar.
Meğer o günler daha mutluymuşsun onunla.
Keşke yüzüme söyleseydin, yazıp saklamadan.
Aylarca bekledim ben ne olduğunu anlamadan.
Kim sevdi o gözleri? Üzülmeleri bıraktım.
Keşke bulmasaydım yazdıklarını, şimdi günahsın.
Sebepsiz gittiğinle kalsaydın hep ne vardı?
O zaman söyle kendine ki, rüyalarımı bıraksın.
Bir gün ben de kendimi sen gibi terkederim.
Hatta kendi kaybımı bile aylar sonra farkederim.
Son sözlerim bunlar sağlıcakla kalma.
Yine de hayatını anlat desen ben hep senden bahsederim
Kalmadı gözümde bir damla.
Yokluğun kaçsam da peşimde.
Sığamadın dünyalarıma.
Tekim bu koca dünyanın içinde.
Yazık ettin sadece bize bak.
Sadece bir sebep söyle ki, bu gece bitecek.
Desem de kokun her gece benimle.