Dünyanıza yetişmek için koşmaktan yoruldum
Sizden biri olamayıp maskemde boğuldum
Gri kusan mutsuz şarkılar doğurdum
Bugün, içten gülebilmek için doğduğumu unuttum

Umutlarım var şöminemde kalbimden yolduğum
Gülümsediğim fotoğraflar, saplantıma yorduğum
Dik duruyorum da kalan mecalim bir boğum
Gözümde bir sorun bakma biliyorum kötü sonum

Bu sadece izleyip bozamadığım bir oyun
Akşamında yanıp hep gecesinde solduğum
Diyorum alamıyorum doyum artık kesilsin boynum
Kilometrelerce koştum hala bitmedi mi yolum

Bazen hayat durur sade ayakların koşar
Senden istenen basitti sesini kes ve başar
Yarınlarını kurma hayallerin boşa çeneni kapat
Sen de sorgulama sistem seninde bigün yolunu tıkar

Beni de merak etme yerim yerin en dibinde
Bigün tam gülecekken elim bombanın piminde
Bi çıkar yolum varsa engel ol ve gel kilitle
Kapansın bütün perdeler sanki hayat çok s*kimde

Nakarat
Rengi soluyor dünyanın - savaşmak için amaç yok
Rengi soluyor dünyanın - uyanmaya sebep yok
Rengi soluyor dünyanın - artık bir zevki yok
Bir çıkarsan içinden yine rengi soluyor dünyanın

Verse 2
Rengi soluyor dünyanın ve bi hayli yorgunuz
Bir iki kaybediş sonrası şekillenir korkumuz
Ve saatlerce çalıştık biz cepte yoktu bir kuruş
Bitmiyordu sorgumuz biz bu yüzdendir sonsuzuz

Yarınlarım bir soruysa benim dünlerim ucuz
Sizden biri olamadık biz işlenmiş bir suçuz
Gizlenmiş bir günahı izlemişiz bu yüzden
Bi var bir yokuz bazen açız bazen tokuz

Yani hayat böyle biz arkasından iterken
Günler böyle ilerler kaybolunca gölgeler
Gaybı gören geceler bir gün kaybolur heceler
O gün dinle beni çünkü anlattığım kadar secerem

Bazen ayakların durur ve saatler kaçar elinden
Tiksinmeye başlarsın çakıldığın o zeminden
Mantık eksilir deminden, gurur çıkar cebinden
Aynalardan kaçarken senin hatan mı yenilmen

Bense kalkmıyorum yerimden, yakınsa da delirmem
Hiç gülmedim diyemem yakınsam da seyirden
Feyz alınca dünümden, benden güçlü değirmen
Pek de umutlu sayılmam artık rengi solmuş düşümden