Verse 1:
Hayatın ekseninde takılı kalan plak gibi
Dönmedikce acı verir kaçan bu onca şans gibi…
Zamanın ertesi gökyüzünün mavisi
Deniz kokan kaldırımda unuttuğum sen gibi..
Biraz da düşünmeden yaşamak istemiştik oysaki
Gözümde çok küçüldü büyütmüştüm herkesi !
Senin için gereksizim bugün de yerler birim
Düzelmez hiçbişey bu kuralların birincisi !
İçimde biriken onca ceset parçası…
Arınmak istemiştim ben değildi fazlası !
Hayatın artısı yok eksilerle geçin
Gözüme bakamadıkca konuşmadan geçin…
Hepsi çok bilir ya insanlığını görmeden…
Hepsi çok temiz ya insanlığını gömmeden…
Yalandan hayatınıza bi kaç satır bıraktım
Ben gerçeğin peşindeyim mesafe uzaktı
Verse 2:
Gülümsemek ne zorlu bir sınavdı bizim için
Her tarafta insan yani her tarafta kibir !
Gözünle gördüklerine inanmakta zor artık
Birine güvenmekse zamansız bi hastalık…
Şu an benim konuşmamam gerekli aslen
Aslen gitmeliyim bırak korkak desinler !
Desemde bir yanımda yine tutan bişeyler
Gidenle gidilmiyo elde kalan resimler…
Sanırım güneş doğmayan bi yerdeyim bayadır
Palette tek bi renkle çizim yapmak gibi
Farklı tonlarında benle kaybolan biri
Fonda martı sesleriyle düşünmekle delir !
Öğrettiğiniz hiç bi' şey nedense işime yaramadı
Tecrübeler karanlıkta bulduklarım kadardı
Cehennemde yerim hazır ve belki bugün yarın
En karizma şekil gebermenin tadındayım…