Hep aynı filmin ortasında sıkıl kapat bugün…
Delirmekten öte bişey bu yazmak için son dönüm !
Çalındı tebessüm ben aynı yolda yolcu
Yorgun ayaklarıma güç veripte gitmenizden yoruldum !
Dur bi bekle demicem ben tek bi başıma delircem !
Bilinçaltı pislik elime yüzüme bulaştırdım…
Hayat denen o saçmalıkla fazlasıyla vakit geçti !
Ne kadar çabalasanda istediğin hep uzaktaydı !
Her seçim bi vazgeçim düşünmeden de vazgeçip
Devam edip sevab edin tükendim artık akıbetimi
Bilmeden de yürümek öyle basit değil !
İnan ki basit değil inan ki zarar değil gitmeniz…
Hüzünle ıslanan bi yastık altı düşlerini çalanlar
Oldu di mi ben anlarım nasılsa hep aynı!
Bünye hasta senin masum dediklerin sayesinde
Uyku nedir bilirdim de gitti cehenneminle…
Bugün de yalnız aynı bi kaç cümle yazmak için
Döner başım bugün de aynı sahte dünya gibi…
Bizim ki istek değil hep zorunluluktu
Mantık dışı her şey onlar için sorumluluktu
Ben girmedim bu oyuna bu yüzden dedileri serseri
Ben ses etmedim köşemde susmalarını bekledim…
Çatlayan duvar değil başım benim
Uzak değil taşır beni demiştim öyle değilmiş…
Düşünmeden geçer mi bigün ya da bi saniye
Dizilen tuğlalar bugünse paramparça haybeden…
Ne siyah ne beyaz ben darma duman gölgelerimi
Verin gidin yeter başka bişey istemem keder
Fazlasıyla yanımda bak tütüne bağlı düşler
Gözlerimde korku gözlerimde flu cesetler…
Hayat denen tiyatro da hep biz mutsuzu oynadık !
Biraz gülmek için tüm şansları zorladık
Sonunda istediğin olmadı…
Bak bugün de güneş doğmadı…