Nefeszade verse

Zombi günlüğünden kısa bi kesit.

Artık umrumda değil bi kaç metre kare içinde yaşamak
Karanlık ücralarda beslendim zor değil susmak
Yalan dolan duygularla avunmak
Yarınları beklerken nefes almakta zorlanmak

Ellerim titrer sanar insanlar pis sarhoş
Gözlerde kötü bir insanım kimine gore ayyaş
Cebimde kuruşlar bitti kaldım varoş
Kimsenin dikkatini çekemedim çıkarsamda kaos

Ön yargılarda kaldı hayatım soldu umutlarım
Kuytularda takıldım enegebeler mutluluklarım
Yıldım yaşamaktan yıprandı karaladığım kader
Son zamanlarda yalnızım karsızım tükendi keder

Dumanlar gecelerimi kaplar cilası şaraplar
Kafamda sual kurguları cevapsız yetim kaldılar
Yazılanlar anlatmadı kaldırımlar dert ortağım
Geçtiğim sokaklar karanlık hatsafada korkularım

Hislerimi karışık psikojim berbat duygularım
İlaçlar etkisiz, içmekten darmadağın suratım
Unutmadım yaşananları kağıt kalem usandı
Gözlerim karardı anılarım nefret ve kin kusandı

Hayat gelir zorluklarla durmadan

Bayat mutluluk küflendi sorunlardan
Bırak ellerini yarınlara tutunmadan
Ramak kaldı ölüme hastalıklardan

Gözlerim arıyor geçmişi
Geçirdim kafamda olan bitenleri
Ölüm zor değil yaşamak kolaymı ki

Cervantes verse

Ellerimde karanlık ve gözlermde parıltısı
Bugünü yaşadım yarınlarım dünün alıntısı
Gülüşlerim kaçtı kaldı acının kalıntısı
Varlık için savaştım söyle gözlerime yakın mısın

Çocukken gülerdik mutluluk gözlerimizde konaklardı
Degişti hersey acıya sahiplenip ölüme ramak kaldı
Gücüm olsaydı bugünü kazanacagımı kanıtlardım
Sevgiyi tatmak güzeldi ama oda yarım kaldı

Şimdi ne beklerım bu karartıyla hayattan
Bayat lan yaptıgınız espırılere gülemiyorum
Beni üzen şeyse koşuyorum düne gidemiyorum
Hüzünü kabullendım ama kalp acıya dırenıyodu

İnemiyorum gökyüzü yine bana bileniyodu
Susmayı denıyorum yaptıklarınızı sıneye cekemıyorum
Herkez başarmayı çabalarken söyliyim denemiyodum
Git gökyüzüme ulaş ben karanlıktan gelemıyorum