Nefeszade Verse
aklımı yok etme pahasına kadar uzaklaşıyorum
uzaklaşsamda hayatımı acılarımı unutamıyorum
gözler üstümde karanlık adamlar var korkuyorum
sigaram yalnızlığımı kaybetmiyor
gel, sen kalbime kazı varlığını,
bırakıp uzaklaş yarıda kalsın varlığın.
hayatım toz pembe hayallerle dolu karsızım.
farksızken farklı olma çabalarım farklı mı?
kal deme bana baba gençliğimi yok ettin,
bok ettin, karamsarlığımı sen var ettin.
ellerimde soğukluk, kalbimde boğukluk.
termo aga bu hayat gerçekten bokluk.
cebimde yok 1 lira açlığım sersefil.
dost dediklerim hayatımda yalancı kefil.
azrail yaşamaktan haz almasamda çekil.
önümde koca yıllar hayatım yokluğa vekil.
çek sende mari hayatı halislerle yaşıyalım.
sonsuzluk yok, mutluluk kara delik gibi yastayım.
geri dönmedi çocukluğum köşelerde saklandım.
bilinmez varlıklar tarafından aklandım.
Azad-ı Elzem Nakarat
kafamda bir çok ses içimde karanlık
sorma nasılmıyım fazlasıyla daraldım
gözlerim kapandı ölüyorum zamansız
yalnızlığım bi hastalık çaresiz ve amansız
anladım yalandı yaşanılan hayat mı
yaratılmış insanlar yapılmış bir sanattı
ilhamım masum ve ufakdan be kanatlı
20 yılda yaşladım bu nasıl bi hayattı
Nefeszade Verse
sor hadi sende sor yanında annen hariç kim vardı
yokuşta ölümün ucundan kim kurtardı
uyan lan sonsuzluk uykusundan kaç
hayat sahasında kaybettiğim kaçıncı maç
silkelen yusuf hayat sandığın gibi değil
kağıt kaleme küstü yazılanlar üzdü
nirvanaya ulaşmak ütopyamda mümkündü
yıkıp geçti amınakoyim nasıl bi sürgündü
neden kepaze vicdanım kendini kaybetti
neden insanoğlu menfaatçi kesildi
neden gözlerim her zaman yaşlı kaldı
neden sözlerimde hiç anlam kalmadı
neden yalnızlığım ulaşılmaz bi nirvanaydı
söyle hiç mi bana huzur yakışmadı
söyle neden ruhum bedenimi araladı
söyle ulan neden herşeyim dört duvar arasında kaldı