Verse 1:
'Nasıl yani?” Diyecek kadar sorumsuzum
Üstelik bir çocuk tavrı hakim bana doyumsuzum
Küserim kin dolu hayatımdan, çıkardığım insanlar film olur
Kanaatınla, kıskandığın insana git zoru sor

Dicek ki 'hayat şartı durum yok” zor,
İsteyip başar şansı bulup koş, boş,
Olduğunu söyleyecekler lüzum yok, yok
Oldurup göstersen de kusuru bol görcekler

Dört dörtlük olmayacaksın unut olum (unut olum)
Söv öldür doymayacaksın unut olum (unut olum)
Kindarlık kararlılık duymuyosun (duymuyosun)
Bir yanın kararmış sen uymuyosun, kurallara

Dicekler 'kötü yaptığın” inkar et yürü
Bu zaman bi geçse düşü andırır firar sen yürü
Sürekli konuşçaklar, sen dahil bahsi geçer ölümün
Üstelik zorundaysan sahiden de ölünür (aagh!)

Nakarat x2:
Sefalet koştuğum yol bitmiyo mu? (Bitmiyo mu?)
Elimden birşeyler hiç gelmiyo mu? (Gelmiyo mu?)
Şanssızlık dersin buna, veyahut kader dersin
Çözümdür ölüm belki bilmiyorum

Verse 2:
Ne istiyosan olmayacak, istediğin
Geçmesini beklediğin, hiçbişey geçmicek, sıkıntı cok
Sen biliyosan sormucan, bilmeyip desteğini vermesin
İsteyip diretme yıkıntı o

Nezaketen birşeyler yürüyo, çevremde
Mesafeler girerse üzüyo, nedense
Güvendim derken hem de, istersin erken gelse
Günlerdir senle evde istemezsin beklemekte

Hayatın monotonken intiharı düşünsende
Baya bi sorarlarken intihara gülümsersen
Cesaretliymiş dicekler sefaletin içindeyken
Sen halâ eski sensin hep felaketin içinde

Ölümü arzularken vazgeçmemek iyi mi sence?
Hiç ölmedin ki önce hissetmedin değil mi bence?
Kesin bi soğukluk vardır kusursuz durgunluk sahi
Durulmak ne güzel şeymiş, ölümün tarifiyse!

Milis, nasıl? Eskisi gibi mi? Bi önceki gibi ha?

Nakarat x2:
Sefalet koştuğum yol bitmiyo mu? (Bitmiyo mu?)
Elimden birşeyler hiç gelmiyo mu? (Gelmiyo mu?)
Şanssızlık dersin buna, veyahut kader dersin
Çözümdür ölüm belki bilmiyorum