Cüzzam
Bölüm 1
Bu kalbe bi' cüzzam yeterli şimdi anladım,
Biraz soluklanıp hayatı en başından yokladım.
Bazen aklım almaz ahlarımdan - vahlarımdan
Öteye gidilmez de neden eksik oldu bir yanım ?
Biliyorsan konuş dur, bilmeyince susmalısın
Onun derdi başından aşkın, hesaba katmalısın
Kimine gülümseyen balon, kimine top-barut
Bu savaş neyi anlatıyor, neden hapis yatar umut ?
Şimdi bir suratta birden fazla insan var
Kanın soğuk kalır, cesetler duvar kadar
Öyle garip bi' yer ki, para dersen olur barış
Neyine güveniyon be zalim, durmaz elin tutar alkış.
Ömür gaspa maruz kalıp nefesiyle tutuşursa !
İnsan olmak bir tarafa, ölüm kokar sokaklar
Ölüm yazar bu raflar, yıllar kabuk bağlamaz.
Ayna önüne kalbi koy, parçalanır dudaklar.
Nakarat
Bırak, bu göçün sonu lanet.
Tak, boğazına kör ihanet.
Sonu gelmez sandım,
Ona varacak nihayet.
Bu cihan onu bilmez.
Giden geri gelmez.
Dünü unutan buysa:
Buna bi' çözüm bulmak elzem.
Bölüm 2
Çok alıştım aynı yüzlerin soğukluğundan
Soruyla karşılık bulan cevap, takıldı ona
Elim, kolum, dizim, bacaklarım sızlamasa
Nerden anlarım ki ayaklarım düşmüş ona.
Birinci bölüm sade çocukluğumu anımsatır
İkinci duraktayım, içim-dışım yaşlanır
Bilmem hangi senaryonun başlı başına kahramanı
Benim asil düşmanım olur ve yahut arkadaşım.
Uzak, duran olmadı şayet.
Beni anlatır halim.
Yakın, durmasın hasret.
Bana anlatır hain.
Bilemiyorum.
Bir kişi değil.
Herkes dert.
Ama gidemiyorum.