Dostunu harcadığın vakit gördüğün nakit olur

Ama sen çözmeye kalkma kördüğüm vakit alır

Rapim zengin bir gölde yüzen fakir balık

Benim gibi bir kapıysan al içeri her geleni açık kalıp

Kaçta kaçım kalır acaba yıllar sonra

Yazdığım bu verseler ne zaman son bulur

Başta saçım kalır mı ya da kalemde mürekkep

Rap kimsenin anlamadığı garipçe bir lehçe

Terkeder mi beni soyunup koynuma giren yalanlar

Biter mi acele dostluklarla kurulu dolambaç

Acır canım düşündükçe dinlemediğim öğütleri

Ve birkaç kürek toprakla örtüldü ümitlerim

Biter yarası rap yazan ellerimde

Bu dört duvar şahit gördüler gözleriyle

Aç ve kavruk bir koşuşturma gördüğüm

Yaşadığım bu şehrin bana zulmeden gözlerinde.



Öyle yada böyle geçiyor zaman, her gün biraz daha bitiyor hayat

Yarını görmene belki yetmez zaman, kalbimin yüzde sekseni yara.



Pollyanna gibi olmam için ölüp yeniden doğmam lazım

İnsanlara güvenmem için bir şeytan olmam lazım

Kafamdaki sorular sanki parçaları kayıp puzzle

Şerefimi satmadım diye beni dostum ayıplasın

Biraz erkendi zaman yalnızlığı tatmam için

Çok küçüktüm evet baba kucağından düşmem için

Belki de tecrübedir bu hayatta kalmam için

Duygusuzca büyüdüm evet elinden nefret içip

İleri gidiyor hayat beni geriye çekiyor

Hayat gelip yaramı deşiyor yaram derin

İçime giriyor kinim delip

Burada bitiyor rüyam benim canımı yakıyor geçmişim

Ve düşünüyorum dalıp gidip uyandırıyor hayat beni

Özüm yüzüme küskün sabahlar geceme püskürür

Bu ellerim çok dürüsttür bak sorunu bulmak çözümdür

Al delik cebim züğürttür sap sözüm yalana dürüsttür

Kaç çünkü benim derdim inan seninkinden büyüktür