Verse 1 :
Söylenirken inceden bi sis havayla cenge daldı
Geride kaldın ! Hayat umarsızsa sen umarsın
Gökkuşağım kayıplarda söyle kalan siyah mı ?
Hayat oyun deste kağıdı , sen basit bi kumarsın !
Bak ! Seni de çekiyo içine sokakların belası
Uyuşturucu denen mahluk söndürür hayatları
Ara sokaklarda araklanmış umutlar var
Bir parça tebessümse şırınganda saklı !
Görmek istemessin İstanbul okyanus
Köpekbalığı hertarafta zehriyle sen kuduz !
Kaçacak yer bulursan bak hayatın kurtulur
Bir kere yem olursan inan yok bi kurtuluş !
Unut geçmişi farklı kapılar açılsın
Sağ elinde sigarayla uzun koridordasın
Önün aydınlık arkan ise simsiyah
Bataklıkta çiçek açsın tut elimi kalk dayan !
Nakarat :
Yine mi ben ?
Yine mi zehir kanla yol aldı ?
Bedenim ruhumdan ayrıldı amaçsız
Sabaha karşı üç buçukta hayallerden uzaksın
Her doğan güneşle sen biraz daha batarsın !
Verse 2 :
Kaybettiklerin elde edilenden çok
Ne ailen ne dostun yanında kimsen yok
Karabulutlar sarmış tüm dünyanı
Ölüm kelimesi senin için artık basit çok
Dönüyo başım henüz onsekizken yaşım benim
Babam çok küçükken derslerine asıl dedi
Temiz geleceği beyaz zehre değiştim
Kadraj hep hareketli dinle kalbin ritmini
Sağda solda insan yok sanki hepsi mahlukat
(inişe) Geçmek için yalvarırsın o an
Solda ölüm var sağ tarafta güzel yaşam
Sağ tarafa depar atmak inan zor gelir o an
Ecele koşmak için neden sende bu heves ?
Dost dediğin insan da uçuşlarda seni keser
Tamamen ahmaklık hayatı böyle harcamak
Kabul eder mi seni genç yaşta toprak ?
Dönen çark hızlı bir de kirli para benzin
Düzene alet olma yas tutar evin ve
Deşifre olmak kolay illegalse düzenin
Sen beyaz zehir düşlerken beyaz kefen giyersin
Nakarat :
Yine mi ben ?
Yine mi zehir kanla yol aldı ?
Bedenim ruhumdan ayrıldı amaçsız
Sabaha karşı üç buçukta hayallerden uzaksın
Her doğan güneşle sen biraz daha batarsın !