Kayra verse
topal köpekler ölmez ölüme kimse böyle gitmez
bu heykel arkasında mermilerini son bir kez say
güzelce parlat öyle geceye kalmasın karanlık
bu kez de laf mısın bir kezlik lafta kalmasın
şimdi kitabın orta yerini del saklı mermiler
bunu duyanlar gülebilir bak gücenme lütfen
bul bir kahve çök ajansı dinle içimi sıktı çay
dinlesin çorap sesiyle tüm çınarlı meydan
o dar sokakta doldu yirmi dakika sonra ne yaptın
kamyonet limandan almamış nerde kaldın
cüzdanında beş biletle var üç vesikalık
kimlerin yüzüydü onlar niçin ordalar
işte böyle sordu belki seni bulanlar yalnız
oysa söylemiştik önce karşılaşacağız ansız
kaç zamandır hala kül kokar bütün mahalle
yeminle yapmadım ben şahidim bu kahve
Sorgu verse
ayıp mı yani susmak konuşmamak
kayıp mı yani her yanımda sorularım konuşlanan
inan kolay değil gökyüzü uçurtmam kadar
bazen anlatamıyorsan bunu fotoğraflar ordalar
atan bir zincir olsun kaybolan bir bilya
o zaman hakandan daha da idol adrian ilie
asık surat canımı yakar
sandığımdan avanak aptiyi gerçek
sandığımdan herkes babam gibi gülecek
yani şimdi ayıp değil hayalet olmak
ayazda donmuş adama koyar mı hiç limanda kalmak
kaç yıl boyu sordum kaç dakika cevap var
curcuna son bulduğunda karlar aynı beyazlar
baya bir gergin ama bu mevsim yok neşe
gecenin körü sesine uyandığım kırık menteşe
pencereden baktım mahallede duman ve bir gölge
tanıdık bir silüet verirken ateşe