bu helvalar neyin nesi poşetler ekmek
ilk defa kim öldü söyle kim kiminle yaşlanır
hey aslanım onlar evde yok ki değmez
o güne tek bir cümle kursan ömür mü yetmez
eminönü'nde beş lirayla beş güvercin besle
artık her maçın son anı ıslıklarla bekle
ölümden meymenet peşinde ne için geçti beş sene
cevabı saklanır karanlık evlerinde
tez yakılsın isterim o saadetin resimleri
ilk maaşta siftahım bu kibritin dirayeti
evlerinde kendi başına demlenen bekarlar
tüm rüyaların sonunda naif tövbekar
sakla tüm günahları biraz duman biraz kül
uyumadan bir şarkı bak bu derdimiz gülünçtür
uçmasam da var benimde elbet şahidim
yerime kimseler değil hüdai aksu söylesin
kolonyalar neyin tesellisi bir söyle
ölen biriyle hangi dilde sence nerde konuşulur
elli yıl düşünsem akla gelmez oldu
altı taksit kunduran kapı önünde durdu
taksiratın affola
ben her zaman dedim ki zaten üç lafımdan biri palavra
bana inanma
az evvel öyle dalmışım ki yine bir kendi derdime
duymadığını unuttum hüsnü kuruntum
yanıma geldi köprüden bu tek tük atlayanlar
seni soranların rüyalarında ateşler yanar
sen nasıl da yüründün öyle nasıl da güldün
maalesef ki ıslık çalmak başımı döndürür
hele biraz durun ve şunu diyeyim de gideriz elbet
bu akşam uyumadan bir şarkı dinlemek cesaret
kibrit böyle sönmeseydi güzel olurdu ancak
senin geleceğin yok ben yavaştan gidiyorum