Verse:
Toplanınca anılmadığın ortam utansın.
Rabbimden korkmayıp, kullarından korkan utansın.
İman üstünü örtmüyorsa örten yorgan utansın.
Şükür etmiyorsan doyunca, çorban utansın.

Sen; sabahları bir arsız akşamların utansın.
Ciğerlerine doluyorsa eğer çarşafların utansın.
Takke çıkan kellemizden tak şapkamız utansın da
isteyip de alamadığına yan bakmanız utansın.

Ellerimi tutarsın kalbin atmayışı utansın.
O an nefsin gaflete atlayışı utansın.
Babanın ellerinin yanağa çarpmayışı utansın.
Konuşmuyorsa duvarların çatlayışı utansın.

Şimdi beni dinleyip de duymayanlar utansın.
Alışkanlıklar kötü huy bayandan utansın.
Kanun ve kurallarına uymayanlar utansın.
Beni kalp gözü ile duymayanlar utansın.

Dönüyorken dünya; duran semazenler utansın.
Öyle bir öl ki; millet cenazenden utansın!
Musalla senden veya keza benden utansın da
Belki oruçlarını biraz evvel tutarsın.

Dünya beni yutarsın, tükürmeyen utansın.
Hayıra edilen duayı üste üfürmeyen utansın
Laçka olmuş sade küfre küfür diyen utansın da
Dillerinden küfrü düşürmeyen utansın.

Şimdi buna baktığın da görmeyenler utansın.
O an gözü ama olana kör diyenler utansın!
Hak yoluna gidene süveter örmeyenler utansın.
Görmeyenden utansın, gör diyenler utansın!

Gök, gusulsuz bastigin şu yerden utansın.
Teyemmümsuz kiremitten mermer utansın.
İhanet ediyorsa vatana komutan erler utansın.
Tutulan sırlardan verilen serler utansın.