[Verse 1]

sabaha karşı beş buçukta uyandım ve kalemi aldım

yazdığım her satırda yarıda kalan o rüyama daldım

tekrar uyandım yarıda kaldı, umutların mesafesi uzundu

bozuldu tek bi darbe etkisiyle, bileklerim kesildi



ve şimdi yokluğunda, unuttuğum o hayaller yıkık

ayaklarımda görünmeyen, hissettiğim büyük bi yük

nedeni olsun istedim bu yaşadığım her bi günün

bi sonucu oldu gördüm, yaşanılan her bi ömrün



sende gördün aslında yoktu kimse yanında

farkında olmasanda ruhut hissetti yıllarca

başın öne eğik ve gözlerin dikili tek bi nokta

beklersin yarını, isteğinse son nokta



kimse bilmez yarın ister aslında bir neden

yoksa yatağına gidersin ve uzanırsın bilmeden

son bi uyku gözlerinden istemeden beliren

son bu uyku ölümdür, gecelikse bi kefen



[Verse 2]



karala şimdi gökyüzünü, gördüklerin gerçek değil

elini çektiğin anda bi gün bitecek emeklerin

kimse görmez aslında döküldüğünü onca terin

işler kötü gidince elbet frenlerim



öyle boş bi gündeyimki, tek şansım söz yazmak

yaptığım hiç bi boktan artık kolay değil zevk almak

bazen isteğim gözümü karartıpta yakıp yıkmak

ancak ciddi olmak lazım, hayat değil öyle rahat



bayat bi ekmek sanki hayat, zevk vermiyo yemesi

ancak böyle ölürüz çünkü zorunlu yemesi

beynim uyarır; geç tıkın sonrasında kes sesi

zaten suskun her yanım, tek duyulan kuş sesi



Sözlerimin son damlası, artık bitkin her yanım

her koşulda gülmeye çalışan, insanlara hayranım

bende gülerim her koşulda, çünkü böyle yaşanır

bende gülerim her koşulda, öyle değil iç yanım