Birikti yine gözlerimde özlemin

Sana yazıyorum ya belki güler mavi gözlerin

Karşımda bir ölüm meleği, el kol bağlı beklerim

Kısmetim sende kalsın, sensiz duman altı halim



Vazgeç diyorsun ya öyle düşünmüyorsun beni

Nasıl bağladıysan böyle gelde artık çöz beni

Sıradan sanıyorsun belki ondan böyle tavır hakim

Ama yağmur altı gözlerim, kurumuyor sanki



Kolay sanıyorsun, uçurumda sallanıyor bedenim

Her mısrada dahada yakınsın o yüzden yazar ellerim

Benim dışımda herkes düşman sana inan sevdiğim

Her bir anın nefes gibi hayatımı beslerim



Artık herkes yabancı, herkes sıradan geliyor

Gece olunca hayallerin tek tek sıradan geliyor

Aydınlatamıyor artık hiç bir ışık bedenimi

Bende vazgeçtim artık açmıyorum perdeleri



Nakarat x2



Yok yok atın bedenimi şu közlere

Bu acımı dindirin

Hiç mi yok umudum şu mavi gözlere

Gülüşünü özledim