Verse 1:
Çok telaşlı bakıyorum etrafıma,bugün herkes biraz daha soğuk geldi.Depresifti herkes.Asıl depresif veya paranoyak benim olmam gerekmiyor mu ? Söyleyin bunu bana,sahilimdeki çakıl tanelerinden bir surat çıkarttım.Aslında o suratın üzerinde yazan bilgilerden bir sonuç çıkartmam gerekir.Bazı gerçeklerden korktuğumu kendimden bile sakladım.Güneş benim yanımda,düşmanlardan önce doğdu.Batışı bile aynen öyle oldu.Şimdi bunun farkına varabilmeniz için söylemem mi gerekir ? Bu kadar kör olduğunuzu tahmin etmeliydim.Üzerime devrilen ağaçlardan kaçmak kadar zor bir durum.Bunu birazcık anlasaydınız.İçimdeki depremi,hissederdiniz.Bilirsiniz,sinirliyim.Yapım öyle.Uzak durun benden.

Nakarat:
Tek kulakta tek kalem var.18 Yıl artı ben.
Bendi tek başıma onca yolu geride bırakan.
Mazide bir hatıra bilmediğim bir memlekette.
Oturduğum sandalyeden ona baktım.
Birine baktım ki harbiden de değmezmiş.
Birine baktım ki harbiden de yerdeymiş ben.

Verse 2:
Tek başıma onca yılı geride bıraktım.O onca yılın ne kadar zor olduğunu bilseydiniz veya yaşasaydınız şu günlerde,dünya diye bilinen gezenin dışındaydınız çoktan.Bir arazi ; içinde bir yangın,içinde cehennem var.O çığlık seslerinden kilometrelerce uzağa kaçmak için koşuşturmalar başlarsa bil ki öyle bir noktaya gelirsin ki ; köprünün bir uç noktasındasın.Ortalarda olmak için uğraşırsın.Elinden birisi tutar çeker.Belli bir süre sonra elini bırakır.Sonra köprüden düşersin öyle bir zaman gelir ki gözyaşların kıpkırmızı bir renk alır.Ne olduğunu anlamazsın.Odamın içindeki eşyalar bile üzerime geliyor.Kapkaranlık satırlarda ders notlarım kızarmış,maziyi hatırlamak istemiyorum.

Nakarat:
Tek kulakta tek kalem var.18 Yıl artı ben.
Bendi tek başıma onca yolu geride bırakan.
Mazide bir hatıra bilmediğim bir memlekette.
Oturduğum sandalyeden ona baktım.
Birine baktım ki harbiden de değmezmiş.
Birine baktım ki harbiden de yerdeymiş ben.


Verse 3:
Bir çok mücadele verdim fakat verdiğim mücadelelerin anlamsız olduğunu söyleyen veya bana yenildiğimi söyleyen birine bağlı kalmak kadar aptal oldum.İnsanlar tarafından kale alınmamak,işte bu beni ilk defa bugün rahatsız etti.Yalnız kaldığım her gün için bir hatıra bıraktım.Kalem kağıt bile yoruldu,satırlarda gözyaşı,bugün kendim için ne yaptım ki benimle ilgilendiniz.Hak etmedim çok şeyi.Odamın badanasını bile simsiyah görmekten utanç duydum.Beni bütün bunlara sürükleyen hayat mı utansın ? Yoksa ben mi utanayım ?
Sende öyle sanıyorsun ki ayak altına alındım.Seni şuanda kale alıp,kağıt kaleme döktüm.
Benim mutlu olmam bazılarının hoşuna gitmiyorsa,
Benim mutsuz olmam bazılarını güldürüyorsa ;
Kendim olmaya razıyım !

Nakarat :
Tek kulakta tek kalem var.18 Yıl artı ben.
Bendi tek başıma onca yolu geride bırakan.
Mazide bir hatıra bilmediğim bir memlekette.
Oturduğum sandalyeden ona baktım.
Birine baktım ki harbiden de değmezmiş.
Birine baktım ki harbiden de yerdeymiş ben.

Ordu Underground Rap
Ordu Underground Hip-Hop
Biey Underground Forever !