Ais Ezhel:
Gri şehre doğdum, senelerden doksan bir,
Anamın karnında bile müzik noksan değil,
Okula başlamadan yazdım, fazla yaramazdım,
Ellerimde defter içinde gizli rapler,
Çünkü okul değil müzikti bana rehber,
Dersler ezber o yüzden para etmez,
Bebelerle doğaçlama öğretmene dissler,
Pantolon kıçımda müdür muavinim izler,
Büyüdüm ettim ben eğlencemi meslek,
Sokaktan destek ve internette hashtag,
Ne façamızdan ödün verdik ne de çektik peşkeş,
Toplandık beş keş, yükseldik tek tek,
Her şey boka sarabilir yakabilir evlat,
Beş kağıt pahasına batabilir her halt,
Buna rağmen yine çekip takılırım pek rahat,
Gece ardı güneş yine başa döner tekrar.
Da Poet:
Nereye kadar gider yolumun sonu?
Nereye baksam sorun aynı konu bunu duy,
Aklımın arka bahçesinde dur,
Oldum derken beynini ceket iç cebinde bul,
Gerçek sabah akşam yalanla dövüşür,
Samsa akşam yatıp sabah bir tanka dönüşür,
Van gogh'un fırçası dp'nin sövüşü,
Ellerim m16 gözlerim gece görüşü,
Sonuçta yine kayıtsızım,
Zulamda yok bir domuzun sabah kahvaltısı,
Cennetinde cehennemin saplantısı,
Egona bazuka bana da getir çuvaldızı,
Hızım düşer gerçeğin üzerine kızım defol,
Cehenneme harala gürele bir daha dene,
Olmadı sızını sakla kendine,
Cebinde medeniyet arayanın beyin neyine lan beyin neyine?
Düşünün peşine depar atanlar,
Düşüne bir el daha sık sıyrıl olaydan,
Kolayı var boyunu aşar bu dalgalar,
Boyuna sar boyuna sar bu başa döner tekrar,
Fotokopiyle çoğaltılan popstarlara selam,
Petibör gibi kırılgan para gibi de yalan,
Züğürdün çenesi yorgun ekranı fettan,
Bu başa döner tekrar.
Sorgu:
Gideceğin yere kadar bırakır hayatın,
Karanlığa gömül bırak teması,
Bakteri yuvasısın bak bir de bu nasıl?
Kendini kandırma yok bir daha burası.
İki kopyanın kopyası
Ya da harbiden bir psikopatın ütopyasısın,
Düşünmekten yorulup yolunun sonunu ara ama
Sanırım bu arayışın yok piyasası.
Önünde sonunda bozulur fiyakası,
Biz konuştukça düşer duvardan haritası,
Dünya sana bana aynı değil,
Sınırlarına küfret çek tut üflemeyip,
Gözlerimin önünde eridi anam babam,
Yalnızlığa idman bu elimde kalan,
Bilerek ve isteyerek meydan okudum ona,
Günahını sabaha bırakıp küfrederim sana,
Çünkü bize yine kalan aynı dert tasa,
Ortadayız tüm takım çalışıyor tek pasa,
Geri çekilip izliyorum artık yok çabam,
Bugün de uyusak ya gün doğmadan,
Reçetesiz toplum morfini bir ekran,
Güzel günlerimiz olmayacak sanırım efkar basar,
Karakolluk olmak için ısrarla…
Bu başa döner tekrar.