Sene bin iki yüz yetmiş yedide
Yüzüne bakacak bir can kalmadı
Gittikçe azıyor ahir zamane
Hakikatli la'l ü mercan kalmadı

Mansuri dağları yıkacak deyi
Cihanı ateşe yakacak deyi
Mehdi âl-i Resul çıkacak deyi
İnsanın kalbinde güven kalmadı

Bazıları düşünmüyor yan gider
Yalandan gıybetten bütün din gider
Bazıları şurda burda zemmeder
Dini bütün sadık yaran kalmadı

Helal kârı olan harama kattı
Kafir şeytan geldi kalbimi tuttu
İnsan fitne oldu dünyaya taptı
Vezn edip aklını deren kalmadı

Dil bilmeyen herkes doldu cihana
Gayri belli oldu ahir zamane
Kesildi adalet girdik zindana
Baş sokacak yarı zindan kalmadı

Nasıl edem nefsim bağladı özüm
Mevla'nın yanında kalmadı yüzüm
Dünya benim olsa doymuyor gözüm
Bu kâra kanaat veren kalmadı

Ben de bildim kaldık ahir zamana
Aklım kesti muhtaç oluruz nana
Haşa sakallılar söğer imana
Darılıp ağzına vuran kalmadı

Böyle bir asırda Kitab'a uymaz
Hiç kimse kimsenin hatırın saymaz
Yıkıldı odalar bir taşın koymaz
Tamir eyleyecek viran kalmadı

Tarih kırk dediler tekmil hepsini
Gittikçe bozulur İslam yapısı
Kapanmak yakındır tevbe kapısı
Ulemaya hürmet zaman kalmadı

Ötme bülbül ötme bozuktur bağlar
Ruhsat bu dünyaya geleli ağlar
Bütün mümin olan karayı bağlar
Fukara halinden soran kalmadı