Cemile sevdiğim bana küstün mü
Unuttun mu kır beygirin üstünü
Yavıyıdım yar elimden ayrıldım
Bilemedim düşmanımı dostumu

Tehlikedir düşmanlardan hayatım
Berat oldu mahkemenin nayeti
Şahan’ınan Cemile’nin yoluna
Konağa döküldü köyün heyeti

Firenk olur caminin anahtarı
Üç yüz dirhem kiloların kantarı
Konağa döküldü gelin yoluna
Pörneklinin teşkilatı muhtarı

Konaktaki oturanlar kadı mı
Paftun koydun kır beygirin adını
Aldılar elimden nazlı yarimi
Otuz günde alamadım tadını

Sağlam olur yarim konağın örkü
Buğday mı ekiyor sandıklı çarkı
Hesap ettim defterlere sığmadı
Cemile geline yakılan türkü

Cemile’dir nazlı yarimin adı
Oğul ballarında yok idi tadı
Çıkarınca ireyisin önüne
Efendim cebrile getirdi, dedi

Kırepdöşen saya giydin mi idi
İlk kocanın adı seydi mi idi
Bir ay durdun nazlı yarim yanımda
Düşman günlerini saydı mı idi