Çoktan beri hastayıdım bilmedim
Soğuk algınlığı bu geçer dedim
Geçici hastalık diye önemsemedim
Aldı gitti benliğimi ser benim

Günden güne yaralarım azıyor
Zalım tabip raporumu yazıyor
Yavrularım arı gibi sızlıyor
Vücudumda zehirlenmiş kan benim

Bilirim derdimi olmuşum kanser
Ne ülsere ne de vereme benzer
Azrail çevremde dolaşıp gezer
Yolculuk var perişandır hal benim

Kanser olan amaliyaat olur mu
Ecel gelmeyince insan olür mü
Şu yalan dünyada kimse kalır mı
Yol üstünde mezar yerim var benim

Kanser dedikleri ölümden beter
Ölmeye razıyım çektiğim yeter
İnleyi inleyi eriyip biter
Vücudumdan uçup giden can benim

Yavrularım boynu bükük ağlıyor
Nazlı yarim karaları bağlıyor
İki gözü iki çeşme ağlıyor
Yavaş yavaş solup giden gül benim

İnilerim derdime çare bulunmaz
Düşenin dünyada hiç dostu olmaz
Kasım der bu dünya kimseye kalmaz
Zalım felek ya güldür ya canımı al benim

Divriği Ödek Köyü Sivas’tır ilim
Kırılsa ellerim kopsaydı dilim
Baksaydım solmazdı genç yaşta gülüm
Senin gibi nice gençler öldü Halil’im