Bir bahçıvan olsam gönül bağında
Fidan yetiştirir dalı süslerdim
El ayak tutarken gençlik çağında
Bilezik takınır kolu süslerdim

Öğrenirdim öğretirdim sanatı
Boşa geçirmezdim bunca hayatı
Hiç kalmazdı insanların feryadı
Hakikate giden yolu süslerdim

Kimsenin emeği gitmezdi boşa
Saygı gösterirdi kardaş kardaşa
Tüm dünyada son verirdim savaşa
Nezaket aşılar dili süslerdim

İnsan birbirine tatlı bakardı
Kim demiş ki hatır gönül yıkardı
Her pınardan barış suyu akardı
Deryayı ummanı gölü süslerdim

Silah üretmezdim fikir var iken
Gafil dolaşmazdım zikir var iken
İsyan eylemezdim şükür var iken
Güzel ahlak ile kulu süslerdim

Göz atardım ileriye geriye
Uyar idim geleneğe töriye
Türlü çiçek üretirdim arıya
Hem peteği hem de balı süslerdim

Kaybolmaz ebedi kalırdı izim
Kitaplara geçer idi bu sözüm
Hazım Demirci'yim olsaydı sazım
Mızrabı perdeyi teli süslerdim