Yorgun maral tegi dönüb bakmağın
Çokların odlara salar ay Dilşad
Herden herden suyulmağın akmağın
Aşığı ateşe kalar ay Dilşad

Can alır can verir tellerin senin
Ne şirin danışır dillerin senin
Pozsa seher yeli tellerin senin
Şahmar teg insanı çalar ay Dilşad

Sarp dağlar saklayar karı bir zaman
Bal besler petegde arı bir zaman
Kadağa ver hara barı bir zaman
Meger sar da sona olar ay Dilşad

Boyunu arzular behiştde peri
Camalın bend etmiş şemsi kemeri
Serraflar bulmağa sen teg gevheri
Derin deryalara dalar ay Dilşad

Derin gamalına Lokman dediler
Çatma kaşlarına gaman dediler
Leblerin merize derman dediler
Söyle doğru mudur aşgar ay Dilşad

Ezizce beslenmiş bir teze cansın
Hurisen perisen kemernişansan
Kaşı kan gözü kan giprigi kansan
Bir ölge zavalın olar ay Dilşad

Savalan dağında karı görenler
Bülbülü bağlarda barı görenler
Koynun içre koşa narı görenler
Herden yüz heyala dalar ay Dilşad

Tutiler sedanı dilinden almış
Sonalar cığanı telinden almış
Şairler sorağın elinden almış
Vesfine dastanlar koşar ay Dilşad

Kudretden çegilmiş kara mı gözler
Arifler derdine çara mı gözler
O süzgün bakışlı haramı gözler
Ülger'i sevdaya salar ay Dilşad