Köpürüp taşıyor gönlümün seli
Bu sırra bir akıl erdiremedim
Dedim bırak artık biraz uslu ol
Olumlu bir karar verdiremedim

Dedim emek ister almak için bar
Dedi mevsim erken gelsin de bahar
Neyledim nettimse önünden kayar
Kaldı tarla tapan sürdüremedim

Ben yayan yürürüm oysa atlıdır
Menzile varmaya sanki şartlıdır
Yorganı döşeği açmaz katlıdır
Olmadı yatağı serdiremedim

Kimse çeviremez doğru yolundan
Şair bilir şairlerin halinden
Gönül ipliğinden gönül telinden
Uğraştım bir nakış ördüremedim

Dedim elif nedir dedi hecedir
Dedim dostun gelmiş dedi nicedir
Dedim ağzında ne dedi incidir
Yalvardım bir tele vurduramadım

Coşkun der hak süphan bizi saklasın
Mümin olan hak yolundan çıkmasın
Arif ol kelamın gönül yıkmasın
Gönül bohçasını dürdüremedim