Halkımın bağrından çağlayan bir sel
Yaylamın üstünde savrulan bir yel
Yârimin saçından ayrılmış bir tel
Sevda bahçesinde güldür türküler

Yollarda seğirten bir oğlak gibi
Göklerden boşanan sağanak gibi
Köyümün bağrında sığınak gibi
Gurbetten sılaya yoldur türküler

Ozanın elinde saz olup öten
Düğünde-bayramda dudakta tüten
Mıknatıs gibi yanına çeken
Sevdayı çağıran dildir türküler

Dağların başında bir yeşil orman
Ekin tarlasında savrulan harman
Yaşlıya-gencine oluyor derman
Yaramı saracak eldir türküler

Gökten tane tane damlayan karda
Bazen tiyatroda bazen de barda
Köyümde yaylamda bizim diyarda
Halkımın özünde vardır türküler

Suyunu akıtan bir garip pınar
Yaprağın sallayan bir ulu çınar
Bazen aşık olur od alır yanar
O zaman bir avuç küldür türküler

Domur domur açmış badem çiçeği
Bir bebek için ana kucağı
Gurbete gidene baba ocağı
Sıladan uzanan eldir türküler

Yoksulun altında katıran dalı
Kimine köşk olur kimine yalı
Kimine kilimdir kimine halı
Kimine göre de çuldur türküler

İnsan sevgisiyle doludur dolu
Ayırmaz inanın sağ ile solu
Oradan geçiyor barışın yolu
Defneli-zeytinli daldır türküler

Yunus Emre Karac'oğlan yurdunda
Halka kucak açar her bir derdinde
Pir Sultan'ın şu Veysel'in ardında
Sonsuza uzanan yoldur türküler

Arif'in sevdiği bir müzik türü
Çobanın önünde meleyen sürü
Yorgun emekçinin saf alın teri
Yoksula uzanan eldir türküler