Verse 1:
Eskiden 2 katlı bi evimiz vardı
Kuzey tarafında sessiz bi oda konuşurdum onla sanki canlı
Oyuncaklarımın çoğu ordaydı tek başıma oynardım
Mutluydum sonra biri sertçe bağırıp çağırdı
Korkusuzdum karşımda babam gözler yarı baygın
Sonra dayak attı ama karşısında ağlamadım
Odama koştum ve oyuncaklarımın hepsini attım
Ve hüngür hüngür ağlayıp yalnızlığa sarıldım
Günler geçti peçetelerin gözyaşımla harmanlanması
Soğuktan çatlayan ellerimi bi kaç kibritle ısıtmalarım
Sokakta dolaşmalarım küçükçük yüreğimin hızlı çarpası
Çamurla kaplı yollarda üstümün başımın kir olması
Önemli değil tabi dışardan toz pembe gözükür yüz ifadelerim
Hani insanlığınız nerde
Aklımı kaçırmadım fakat
Ama ruhu çalınmış bi insan gibiyim
Berbat sokaklar üstüme gelmekte
Gençtik tabi birazda asi sırayla kötü alışkanlıklar
Zamanında girdiğim o pis ortamlar
Bu sokaklar seni sağ bırakmaz evlat
Her içtiğimde bi kaç saatliğine sarılmıyo bak dünya boğazıma
Burda acı burda dram burda halk burda kral
Şuan daha bi dik durmalısın dedim tolga
Artık sorun değil önümde uzun yollar
Uzatmadan kısa kesiyorum bu yolları be yoldaş

Nakarat:
Hayat sahneme tanıklık etti
Genç ruhun çıkıçı bedenden
Sebepler değil
Yazdırdı bana acı gerçekler

Verse 2:
Yeryüzüne diktiğim 21. mum bu
Sokaklara bakmakla göremessin köşelerde bizi bul
Hayat durur biri girer hayatına o an mutluyum
Biraz gülümseme sonra bakmışın gider sktir olup
Neyse moruk girmicem aşk konusuna
Bllliki onun kalp dokusunda
Bana dokunmasınlar yalnızlıyla mutlu olan adam
Geride kalanlar yalandan arkanda gözyaşı çalan
Herşey üst üste gelir aralık ayı soğuk yalnızlık
Dost sanmıştım bazı yürekli gözüken yavşakları
Meğerse kuyu kazanların başında geliyolarmış
Bundan sonra teksin tolga bu yolda yalnız bi yoldaşsın
Kötü günümde yanımda olmamaları bana çok şey kazandırdı
Ben gerçek dostluğun ne olduğunu anladım
Olay oldu saldıraya uğradım kavga ettim yılmadım
Kim bilirdi belkide dost dediğim adamın planıydı
Şuan tüm gerçekçiliyle bu satırları yazmama şaitsiniz
Beni dinlerken isterim anlatın birbirinize tarifsiz
Mesken tutuyorum tüm sokakları zenka abluka gibidir
O gün ölmedim şimdi sıra size döndü bilesiniz

Nakarat:
Hayat sahneme tanıklık etti
Genç ruhun çıkıçı bedenden
Sebepler değil
Yazdırdı bana acı gerçekler