küçüklüğümde parkta değil koştururduk inşaatta

evde ilaç bekleyen bir anne ve bir baba

ayaklarımız ısınmazdı yürürdük hep betonda

çıldırmamak mümkünmü böyle boktan hayatta



beş kuruşla saatlerce çalısırdık iş başında

bir gün oldu gülmedik , somurtganlık anlımızda

kuralsızdı her bi kişi kimse yoktu zor durumda

bir lokma ekmek için uğraşırdık onla bunla



işte böyle anlat anlat ağla hallerinde idim

taki onla tanışana dek herzamanım böyle gitti

mutlulukta bizde bukadar işte şimdi oda bitti

kaset tekrar başa sardı unutamam hiç bi derdi



zaman geldi geçti bitti işte günlerim

eğer kafam bi milyonsa sorumlusu dünlerim

batağın içine girmişim şimdi gelse neyleyim

kimse anlamaz seni , devam et be görkerim