Stabil:
Boşluğun ortasında karanlıktayım ben
O kalpazan dostluğun da deva değil derde
Stabil nerden hiç bilmediğin yerden
Stabil nerde hiç bilmediğin yerde

Kendi adını kendi koyan kaç kişi var bilemem de
Yerlatında tek dolanan intikamlı cani bu
Günahlarımın geçmişinle kül olup geldim artık
İnan keder beni sardığında duygularıma tatilim

Şehrin en boktan yerinde tek kişilik tatilim
Ben bi katilin hiç görmediğiniz haliyim
Gülümserim güneşe doğru baktığım da
Gelecekle pazarlığım bitmemişti baş ucumda

Senelerce hayallerim ellerimde boğulmuştu
Bitmedi hiç hatıralar kafamda dönüp duran geçmiş
Siktir et dedim zaman geldi geçti
Siktir et dedim zaman geldi geçti


Yekta:
Her kelimede akarken bi damla kan kalemimden
Armanı ben öldürdüm kağıda kalem tutan ellerimle
Sözlerimde yansır hatırlarım gözlerimden
Özlerimden kopamazken geçmişin izlerinden

Yıllar geçti moruk hatırlamak istemem de
Karanlıkta koşup geçtiğim sokağın kabusuyum
Bitmeyen yolun o en son ağacın gölgesiyim
Serserilere maruz kalan o çocuğun geçmişi

Koştukça korkutan odam da ağladım da
Bazı zamanlar aynadaki görüntümden korkarım
Sert gözüküp içten parçalanan bu adam ben miyim
Yoksa söyle içimdekinden mi korkanım

Bu satırlarda yazdıklarım eksik özgüvenen
Farksız evet kafanda bi kaç tane öngörüden
Yarına verilmiş bi söz yok durup üzülmeden
Gününü iyi yaşa yarına hayat süreni bitirmeden