Nakarat x2:
Gitmen ayrı dert, kalman ayrı
Burada kalamam artık ben usandım
Gitmen ayrı dert, kalman ayrı
Bu kadar olmaz sen ve ben ayrı gayrı

Verse 1:
İkimizde her şeyden vazgeçtik.
Sade sen ve ben varız hayatta.
Sen gökyüzünün mavisine hayrandın
Ben senin gözünün kahvesine.

Öylesine gidip geldik günlerce okullara, aylarca
Belki yıllarca, seni her gün evine bıraktım ama
Hiçbir zaman yaklaşamadım kapına kadar.
Bir sokak önceden dönüp gittim arkama.

'Annem babam görür” dedin. 'Görsün” dedim!
'Bakkal Osman babamın arkadaşı2 dedin
Sanki ayıp bir şey gibi 'Gören olursa?” dedin
'Komşular duyarsa ulan duysun” dedim!

Nakarat x2:
Gitmen ayrı dert, kalman ayrı
Burada kalamam artık ben usandım
Gitmen ayrı dert, kalman ayrı
Bu kadar olmaz sen ve ben ayrı gayrı

Verse 2:
Nasıl olduğumu bir gün bile sormadın
Bundan mutluluk hiçbir zaman olmadı.
Burada şimdi bütün siyah ve tonları
Sevdiğin güneş burada bir gün doğmadı.

Sana sarınca derdin 'gene mi içtin?”
'İçme” derdin çünkü hep işin gücün p*çlik
Özür dilerim ama gene çok içtim ve
Cesaret bulup evinin önünden geçtim.

Annen baban duymadı beni
O hep korktuğun komşular da duymadı beni
Bak bakkal Osman'dan kaçtım her zamanki gibi.
İşin en kötü yanı beni sen bile görmedin!

Nakarat x2:
Gitmen ayrı dert, kalman ayrı
Burada kalamam artık ben usandım
Gitmen ayrı dert, kalman ayrı
Bu kadar olmaz sen ve ben ayrı gayrı