Xir Gökdeniz -Verse
gök götürdüğü yerde dalgaların aa
emin ol hızlı geride kalan bütün hatıralar
başkalarının şimdi uyduruk bi ruh halimle içindeyim kavgaların
algılarım bozuk çünkü dozu yüksek dalgaların
saklamadım ne kadar yıpranıyormuş hisler
bana dediler ilacı zaman ancak temizler
söyle neden kötüye gitti bazı şeyler içine etti
geçtikçe eski güzel günler
fakat bi bak neyin kaldı dünden
hesapladığın cebine koyup katladığın
bir defterin en son parçasıdır gök ölene kadar sakladığın
bir plan var hep aklıma benim düşünüp ama yapmadığım
ecele faydasız bir korku çarpaşırsa öfkemle tartmadağın kadar büyük problem olur yorum yapmadığın
olmayan bi kalp gibisin sen benim üstüne kendi adımı yazıp sonra kalemi sapladığım
Nakarat*
Söylesene noluyor bu şehir fazla zehir ve boğuyor gitgide beni
Söylesene noluyor bu şehir fazla zehir ve boğuyor gitgide seni
Asil -Verse
bu şehir fazlasıyla karışık benim basit yaşantıma
düşük metronomda çalıyo hayat hep kulaklarımda
inan artık haz alamıyorum
eskisi gibi savaşamıyorum
yırtıp attım sayfaları ben yeni bir defter aramıyorum
yoktan var edebilen kazanç kadar tatlı değil
gösterilen gözden ırak uyduruk bir tablo gibi
düzeni sağlamaktan geçer en kral disiplin
yoksa cebin boş gezersin ölene kadar bekleyip
sakin olmak için kafi değil deprasanlar
ani bi şok döndürür mü beni hayata zor durumda ?
git yolumdan istediğim tek solukta mutluluğu içime çekip üflemekti son durakta
yaklaş bi yanıma hissiyati ağır duygularımın
umduğumu bulmak için hep çabalar kurgularım
bitti dediğim anda yeniden başlıyor bu eski film
bilinç altım karmakarışık olduğundan hayattayım.
Nakarat*
Söylesene noluyor bu şehir fazla zehir ve boğuyor gitgide beni
Söylesene noluyor bu şehir fazla zehir ve boğuyor gitgide seni