Toprak kokan gündüzlere uyandım
Sürdüm izlerini yoktun
Bu sokaklar, bu binalar
Eskiden, senden hatıraa

Sana varmıyor yollarım
Seni duymuyor kulaklarım
Sana uçmuyor uçurtmalarım
Artık seni çalmıyor gitarım

Dokunamam yanar ellerim
Söyleyemem kanar dillerim
Kaçamam hep peşimde
Taşıyamam sensizliği

Acı yazan şairlere sokuldum
Okudum sözlerini, çoktun.
Bu soğuklar, bu yoksunluklar
Ellerinden, senden hatıra

Korkuyorum bir gece çıkıp koyunlarından bana gelirsin diye. Ben, ne kadar dönsem de aynı denizin girdabıyım. Ne kadar sevsem de akşamdan kalma mezara giren, küçük şehirlerin klişe ayyaşıyım.

Fişledim bastığın taşları adım adım aksatmadım. Nerde bıraktıysan elimi orada kurşunlar tuttum ellere bir satır yazmadım. Bak bu gök şahit, beni öptüğün banktan başka yerde sızmadım.