Acımaz mı canım?
Ben bildiğini sanıyorum ve hatalarımı sayıyorum
Çeyrek asırlık zamandır sinirlerimi sınıyorum
Bi mahkemem var asık yüzüm hasımlarımı kınıyorum
Haziran ortasında gülüp kurbanlarımı yakıyorum
Sende yan, yan, yan
Ne biçimdir yanmak bu ateşte boğulmak, sularda durulmak
Hiç koşmadan yorulmak bir tenhaya sığınmak
Ve ertesinde kış bulutlar ortasında soyunmak
Hayatı anlatırdı vicdan kumlar ortasında hicran
Çöllerinde karmaşam var aklı fikri kargaşamsa
Kollarımda elvedalar göçtüm bende bir diyardan
Şimdi yanımda yalnızlık var
Gözlerime dokundukça güneş yıpranıyor kirpiklerim
Başlangıcı unuttukça son mu bulur gördüklerim
Bildiklerine sığınır insan kibir hain bir gemi
Metanetim ağır, hakkımda bilmediklerinde var
Nakarat x2
Bende yok desemde her halimden belli
Faydası yok, çaresi yok yol ver gideyim
Ne sanır kendini alem bilmem
Utanırsam çehreni dön lütfen lütfen
İçime kapanıp, susmayı öğrendim
Konuşmak istediğin bir şey mi var? Muhakkak öyledir
Bu sessizlik zindanlarında hayat bi çok şey öğretir
Buklelenmiş sırlarım var, parçalanmış yıllarımda
Ve sustuğum küfürlerimi hayat birine söyletir
Sarılır gözüm yaşına içimdeki mahkuma
Bir sorsan beni içim hala kayıp bir gemi
Dibimde volkanları püskürtüyor saçlarının her teli
Yanar canım ateşlerde dört yanımda kalleşler
Ve arkamdaki bu leşlerle ellerimde bir neşter ve
Sığındığım gerçek hiçte masum değil
Faciamız büyük sen giderken aklım sende kaldı benim (ver)
Kendine kelimelerimden birini yakıştır ve şimdi düşün uğraş
Beni bu saçmalığa alıştır
Kafam istanbul sokaklarından daha karışıktır benim
Kendine bir sokak bul ve uyukla orda sevgilim
Nakarat x2
Bende yok desemde her halimden belli
Faydası yok, çaresi yok yol ver gideyim
Ne sanır kendini alem bilmem
Utanırsam çehreni dön lütfen lütfen
İçime kapanıp, susmayı öğrendim