5 yaşındaydım hayatın en güzel yerindeyim
Oyunlarla geçirmem gereken bir çocukluğum
Birde kendi dünyamda hayallerim vardı
Şimdi karanlığın içinde hemde en derindeyim
3 gün önce başından vurulmuştu babam
En son hatırladığım buydu hafızamda kalan
Arıyorum arıyorum bulamıyorum nerdesin
Yokluğundan yanıyor içim nerdesin be anam
Ve başlar dualar, haykırışlar, ağıtlar
Bembeyazdı kana bulandı yazdığımız kağıtlar
Bu sensiz geçirdiğim 10. gündür ana
Senin kokunu unutturamaz pis kokan bu barutlar
Parçalandı çocukluğum hayat birden durdu
Pimi çekilmiş bombaları sokaklarda buldum
Ailem katledildi yakınlarım yok oldu
Toz ve pembeydi hayaller sadece toz oldu
Nakarat:
Gök yüzünde yok güneşim bugün
Düşüyor umutlar yağmur gibi
Elimde, kalmadı hiç birşeyim
KAPAT GÖZLERİNİ
Şimdi 40 yaşındayım, tam 35 yıl oldu
Barış varken savaşa neden gidiyor insanoğlu
7 yaşında bir kızım var 5 yaşında bir oğlum
Onları kaybetmek dışında yok hayattan korkum
Derken bir sabah, bombalarla uyandım
Etrafıma baktım her yer kırmızıya boyandı
Kaybettiğim çocukluğumla buluşmuştum o anda
Birden başımıza silahlar dayandı
Ateşin düştüğü yer yandı
Gördüklerim sadece gözyaşı ve kandı
Göğsüme darbeler indi ciğerlerim tıkandı
Bunların hesabını birgün elbet sorar tanrı
Haykırışlar bitmiyor
Ellerim ayaklarım titriyor
Ve babamın vurulduğu o gün hayallerimden gitmiyor
Barışlar başlıyor fakat savaşlar hiç bitmiyor
Nakarat:
Gök yüzünde yok güneşim bugün
Düşüyor umutlar yağmur gibi
Elimde, kalmadı hiç birşeyim
KAPAT GÖZLERİNİ