Mevsimlerden sonbahar yapraklarımı döktüm
Meyve vermeyen bir ağacın köklerini söktüm
Göz yaşları toplayıp biraz üstüne serptim
Tekrar yeşermedin anladım sen bir ölüsün

Bir tohummuşsun gibi seni kalbime ektim
Üstüne fazla fazla sevgimi aşkımı serptim
Kalbimi kapla diye her gün bir defa öptüm
Sen ne yaptın kalbimi tek seferde çürüttün

Saçların vardı evet simsiyah ve upuzun
Kiraz gibi dudaklar öptüğümde ben tuz buzum
Kabul ediyorum ben senden biraz uzundum
Kaç yılı silip attın en çok buna bozuldum

Söylerdin sen hep bana sensiz bir hiçim diye
Ben yokum şimdi artık hiç misin sen bunu söyle
Hiçbir şey anlamadım nasıl aşıksın böyle
Ölüm bile ayıramazdı ki bizi sözde

Yalanlarla süslenmiş her gelen darbe yemiş
Aşkın tarifi yokmuş herkes ondan etkilenmiş
Çok güzel neşeliymiş gözleri sürmeliymiş
Ağzından bal damlarmış herkes onu severmiş

İstemiyorum artık boş bakan gözlerini
Ağzından çıkıp beni kandıran o sözlerini
Unutmaya çalıştım bırakıp gidişini
Hayal kırıklıkları bırakmasın peşini

Eskisi kadar bağlı değilim artık sana
Hiçkimse vazgeçilmez değil bunu anlasana
Onlarca şiir yazdım birazcık okusana
Gerçekler yalanlar hepsi orda bi baksana

Tertemiz hayallerim ben deli bir şairim
Zamanında çok sevdim sevdim diye ben kaybettim
Gerek yok yalan aşka aklım zaten bir başka
Sahte bakışların yaktı kalbimi en başta